Sinds de laatste lezing van Encyclopedie van de Angst zit ik een beetje te denken over de relatie wetenschap-politiek, en dan specifiek het punt waar wetenschap de basis voor beleid moet zijn.
Het voorbeeld dat veel mensen dan terecht meteen te binnen schiet is klimaatwetenschap: grote discussies in de wetenschappelijke gemeenschap, met onduidelijkheid over waar de consensus ligt, samen met enorme belangen en (is min of meer de consensus) tijdnood. Hoe zorg je dat politici een verantwoorde afweging gebaseerd op feiten kunnen gaan maken?
Ik ben er nog niet uit ;) Maar ondertussen is er wel food for thought:
Een van de grotere discussiepunten op het gebied van klimaatwetenschap was het relletje rondom de Himalaya-gletsjers in het IPCC-rapport. Nu blijkt dat de Indiase minister die hier over gaat een hoop interessants te zeggen heeft, en afsluit met
We need more robust science and less sensationalizing and sermonizing on the Himalayan glacier issue.
Wat natuurlijk waar is.