Op mijn 22ste kreeg ik knieproblemen. Later breidde zich dat uit naar een enkel en een elleboog. Na wat (lees: vier jaar) medische omzwervingen bleek ik een auto-immuunziekte te hebben: mijn immuunsysteem denkt af en toe dat mijn kraakbeen Hier Niet Hoort en valt het aan. Direct resultaat: dikke knie (enkel, elleboog). Lange-termijn: beschadiging (krak!). Heel lange termijn en weetje van de week: je luchtpijp is ook van kraakbeen. Reken mijn toekomstbeeld maar na.
Dat is niet zo praktisch dus ging ik aan de prednison, waardoor ik met een stuk minder immuunsysteem door het leven mocht (hatsjoe!) maar helaas nauwelijks minder episodes (au!). Het werd twee keer per week of zo en daar word je op termijn toch wel moe van. Daarom: alternatieven zoeken (nee, Jomanda, jij niet). Bleek dat er wel wat aanleiding was om te denken dat dieet invloed kan hebben op auto-immuunziektes, alleen houden de meeste mensen die diëten niet vol. De eerste optie is namelijk alle dierlijke eiwitten er uit gooien in de hoop dat hun aanwezigheid een rol speelde bij het starten van ontstekingsreacties. Veganist worden dus, en dat valt schijnbaar nog niet mee als je een “normaal” eetpatroon hebt.
Alleen was ik al vegetariër en houd ik ook van koken. Bovendien was ik HEEL HEEL ERG gemotiveerd. Lang verhaal kort: zeven weken later heb ik geen episodes meer gehad (wat?) en ben ik een nieuw blog gestart, over vega-koken, want dat is stiekem heel leuk. En zo hoef ik u wetenschapsfilosofiejunkies er (verder) niet mee te vermoeien.
Maar mocht u dat juist wél willen, dan bent u van harte welkom op
Smakelijk :)