Mijn geliefde Hema heeft haar* speelgoed opgedeeld in “voor de broertjes” en “voor de zusjes”. Ik heb even geturfd en kan concluderen dat ik vroeger absoluut een broertje was**. Mijn vriendinnetjes waren ook in meerderheid broertjes, maar daar zal wel enige zelfselectie in hebben gezeten.
We doen tegen mannetjesbaby’s in de wieg al anders dan tegen vrouwtjesbaby’s. (Gek genoeg worden vrouwtjesbaby’s als fragieler behandeld, terwijl ze juist duurzamer zijn dan mannetjesbaby’s.) Om dit te faciliteren moet je natuurlijk weten wat voor model het betreft, dus trekken we ze afgrijselijke contrapties aan zodat het ondanks dat o-zo-extreem masculine kale babyhoofdje nog herkenbaar meisje is.
Wat heeft het in hemelsnaam voor nut om dat genderbewustzijn er op dag 1 al in te rammen (en er vervolgens nooit meer mee op te houden)?
Misschien is dat gewoon mijn perspectief als twee meter lange mannenfiets-rijdende IT-nerd (met een jurkje aan). Ik word ± eens per maand wel “meneer” genoemd en dat vind ik erg. Niet dat het erg zou zijn om een meneer te zijn, want dat boeit niet, maar het is wel jammer dat mijn gesprekspartner het blijkbaar niet de moeite vindt om even te kijken (ik zie er namelijk echt niet mannelijk uit).
Net zoals ik het jammer vind dat de Hema de roze spullen bij de meisjes dropt en alles waar je vies van kan worden bij de jongens, zonder even te kijken of er geen jongens zijn die liever roze hebben of meisjes met carrièreambities als indiaan (of civiel ingenieur, zo’n watertafel is echt cool).
*”Maatschappij” is blijkbaar een vrouwelijk woord, en Hema stond of staat voor “Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij”. Vandaar.
**Dit is geen compleet eerlijke voorstelling van de realiteit. In werkelijkheid was ik een lezer. Maar ik heb met 5 van de artikelen aan de jongenskant uitgebreid gespeeld, en met 0 van die aan de meisjeskant.