Geestverruimende middelen

Afgelopen Kerst besloot mijn moeder dat de gehuurde Peugeot 107 waarin ik van Utrecht naar West-Friesland naar Súdwest-Fryslân naar Utrecht werd gereden groot genoeg was voor drie dozen zooi uit mijn kindertijd. 

Er zat in:

  • Een paar jaargangen Kijk
  • Een mini ladenkastje met in elk laatje een andere kleur kwarts
  • Boeken
  • Een verrekijker, knikkers, plastic blokfluit etc
  • Een paar jaargangen Bobo’s
  • Boeken

Het mooiste waren de boeken waarvan ik me de plot kon herinneren en een stukje van de belangrijkste details ook nog wel, maar niet wat ik nu als het belangrijkste beschouw (en waar ik in mijn handen klappend van door de kamer ga stuiteren). Zoals dat kleuterhit ‘De reis van de luchtberen’ eindigt met een snoeihard Carthesiaans ‘ik denk, dus ik ben’.  


Ik had filosofie moeten gaan studeren en nooit hun computers leren fixen, dat was mijn ouders’ verdiende loon geweest. 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.