Van baan wisselen is een erg boeiend proces. Misschien wel het boeiendste is dat de informatiestroom achterstevoren loopt.
Recruiters 1 t/m 9173629: “Hoe zouden jouw vrienden of collega’s je omschrijven in drie woorden?”
Anna: “Euh…”
(Dat was niet het goede antwoord.)
Maar dan ga je uit dienst en gaan allemaal mensen je hele lieve mailtjes sturen en gaat je teamleider over je praten tegen de juniors alsof je er al niet meer bent (“Als ik nu tegen Anna zou zeggen, ‘ik heb er vertrouwen in dat je het voor dit weekend oplost,’ dan zou ze tot tien uur blijven zitten.”) En mijn collega’s gingen bij de thee nieuwe visitekaartjes voor me bedenken.
“Ze moeten eraan kunnen herkennen dat jij het was. Dus ‘lang en vegan’,” was poging één. Maar ik vind zowel lang als veganist niet echt onderdeel van mijn identiteit als losstaand gegeven an sich dus ik wilde liever iets anders, maar zelf kwam ik niet verder dan “verwaarloosbaar”.
Met mijn zelfbeeld gaat het inderdaad uitstékend, dank u.
Gelukkig was daar ook collega S tegenover wie ik al ruim drie jaar zit. Hij zei
“Nieuwsgierig. Betrokken. En vrolijk.”
Ik had het liefst dat hele moment in vloeipapier willen wikkelen voor onderin een laatje van mijn nieuwe bureau, maar dat kon niet. Dus nu bewaar ik het hier, voorzichtig.