Leesvoer: de autisme-editie

Omdat ik toch bezig ben met De Grote Autisme Blogparade van 2019: een aantal artikelen over autisme die in mijn beleving echt heel goed zijn.

(Engels) “Het is een spectrum” betekent niet wat je denkt dat het betekent
Veel mensen, waaronder ik vroeger, denken dat “het autismespectrum” betekent dat je iedereen op een as van ‘helegaar nie autismies’ tot ‘superenormautismies’ kan plaatsen, met ergens op 2/3 een streep waar Officieel Autistisch begint. Maar het autismespectrum heet een autismespectrum omdat het om een heel spectrum aan symptomen gaat, die zich bij elke autist in andere combinaties en mate van ernst uiten.

Bianca Toeps ziet er helemaal niet autistisch uit en licht oa een idee toe waar ik zelf ook heel erg aanhanger van ben: dat autisten niet zozeer ‘slechter’ zijn in communicatie dan niet-autisten, maar dat iedereen het beste is in communicatie met mensen die qua inhoud en werking van hun bolletje het meest op henzelf lijken, en als autist heb je dan dus dikke pech omdat je in zo’n kleine minderheid zit. Toeps heeft ook een boek, koop en lees het.

Een oudje uit de tijd dat we nog een abonnement hadden op het NRC: hoe vrouwen hun autisme camoufleren. Er is ook een man zonder autisme die zegt dat vrouwen met autisme niet echt camoufleren omdat het onbewust is, aan hem wil ik graag vragen of hij wel echt nadenkt of dat dat onbewust is.

Ook De correspondent schreef over vrouwen met autisme, en geeft de reden dat als je de opmerkingen in mijn rapporten van de basisschool leest je daar al bijna een diagnose mee kan geven, maar ik toch drie decennia kon doorhuppelen voordat het een keer officieel werd.

Even tussendoor trouwens. Ook in de jaren ’80 werden meisjes gediagnosticeerd met autisme, ik ken er een, maar eigenlijk alleen als ze geheel of grotendeels non-verbaal zijn. Daar waren de psychologen zich ook bewust van, die vonden het reuze grappig dat je bij de “zware” autisten mannen en vrouwen zag, maar “licht” autistische vrouwen niet bestonden. Jazeker, superlogisch dat je ze niet vindt omdat ze magischerwijs niet bestaan en niet omdat je diagnostische criteria iets missen – bijvoorbeeld omdat die gebaseerd zijn op de populatie MANNEN die je al gevonden had!

Waren er maar een paar (ongediagnostiseerde) autistische vrouwen bij die onderzoekers geweest, die hadden zulke idiote conclusies nooit geaccepteerd.

Ok als je na al deze artikelen nog meer wilt lezen, lees dan het boek ASS bij volwassenen door Annelies Spek (die ook in de laatste twee artikelen geciteerd wordt). Dat volgt weliswaar de DSM maar is ook positief en er staan vet leuke plaatjes in.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.