Ik geloofde hem de eerste keer

Dit gaat niet over natuurkunde

In de klassieke mechanica, wat mijn docent op de uni “stoelen- en tafelnatuurkunde” noemt om de schaal aan te geven, kun je voorspellingen doen die precies uitkomen door flink te rekenen. Als je een bal gooit in richting x met kracht F, de wind doet W en je kunt daadwerkelijk gooien en niet, zoals ik, een soort van half-katapult-half-leeglopende-ballon-beweging maken met je armen zodat er sowieso niets van de worp terecht komt, dan kun je PRECIES uitrekenen waar de bal gaat landen, nog voor je gegooid hebt. (Je hoeft hem dus niet eens te gooien. Mijn gymleraar was hier gek genoeg nooit door overtuigd.)

Zoom je in op het niveau waar we geen stoelen en tafels meer hebben maar de deeltjes waar meubels uiteindelijk uit bestaan, protonen en elektronen en zo, dan gelden die regels niet meer. Je kunt weten waar een deeltje was op een specifiek tijdstip en hoeveel energie ‘ie op dat moment had, maar ook met de perfecte informatie kun je alleen een grafiek maken van alle opties waar dat deeltje vervolgens kan zijn, met de kans per optie. Waar het deeltje echt is weet je niet en kan je niet weten, niet zonder er tegenaan te porren om te checken wat de status is.

Mensen vinden dit een heel ingewikkeld idee omdat stoelen en tafels zich niet zo gedragen (al moet je een koor vaak leren dat stoelen niet stiekem van plaats veranderen en ze dus tijdens een concert kunnen gaan staan en weer zitten zonder om te hoeven kijken of die stoel er nog is). Om ons toch een beetje thuis te voelen in die maffe kwantumwereld hebben verschillende mensen verschillende beschrijvingen van dit concept bedacht. Een ervan is de “veel-werelden-theorie”. Die zegt: we hebben het niet over kansen dat een deeltje op plaats x, y, of z kan zijn. Er is een wereld waar hij op plaats x is, en ook een wereld waar hij op plaats y is, enzovoort. We weten alleen niet in welke wereld wij zitten, dus we zullen alsnog moeten meten om daarachter te komen.

De veel-werelden-theorie heeft de laatste tijd een prominente plek in mijn hoofd omdat ik, geloof ik, met mijn hele collectie van organen en cellen en eiwitten en moleculen en atomen en protonen, neutronen en elektronen een rare afslag heb genomen en in niet-mijn-wereld ben beland. Ik wil niet arrogant zijn en zeggen dat er iets verkeerd is aan deze wereld. Ik ben alleen erg in de war, ik snap hem niet, en ik wil graag terug naar mijn eigen wereld.

Dit komt op jullie, mensen van deze wereld, misschien heel vreemd over, maar in mijn wereld was er een man die zei dat de islam achterlijk is en dat hij “gaat regelen” dat er “minder Marokkanen” zouden komen. Die het dragen van een hoofddoek wilde verbieden en trouwens de Koran ook. Die dat het allerbelangrijkste voor ons land vond. In mijn wereld geloofden we hem.

We geloofden hem op zijn woord, en daarom zeiden we: hij mag nooit, nooit, nooit de regering in.

Nu zit ik dus met jullie in deze wereld en hier wordt hij geloofd nu hij ineens zegt: ja dat vind ik wel, maar ik ga er niets mee doen.

Ik geloofde hem de eerste keer.

Mochten jullie de afslag zien die ik per ongeluk genomen heb, laat het me dan alsjeblieft weten. Ik wil terug.

Incredible how you can

Ik postte een stripje op de groepschat: http://poorlydrawnlines.com/comic/bury-ourselves/

“Waaaaat,” tiepte een collega, “er zit een dino in mijn auto!”
“Ja en ze vindt het geweldig!” tiepte ik terug.
“Hoezo ‘ze'”, zei hij.
“Hoezo niet,” zei ik.
“Dan hebben ze toch een strikje,” zei hij.

Tja, hoe moet je dat uitleggen.

Dat in mijn wereld ik heel normaal ben, en het daarom ook heel normaal is om wezens zoals ik tegen te komen.

Dat het ook kan zonder dat er expliciet bij staat GEEN MAN, LET OP, DIT IS GEEN MAN.

Dat als je vrouwen alleen herkent aan hun strikje negentig procent pardoes onzichtbaar wordt. Poef!

Hoe moet ik uitleggen dat dat een probleem is?

Hoe vaak is mij het afgelopen jaar gevraagd of ik niet iets aan de people-kant wil gaan doen? Dat lijkt me meer iets voor jou dan technisch de diepte in? (Minstens vier keer serieus, de terloopse opmerkingen tel ik niet meer.) En dat zal er natuurlijk wel mee te maken hebben dat ik het zo leuk vind met de juniors, en vaak roep dat softwareproblemen meestal communicatieproblemen zijn. Maar dat is niet het hele verhaal. Het hele verhaal heeft voor een aanzienlijk deel te maken met hoe ik op bedrijvendagen erbij moet zeggen dat ik de softwareontwikkelaar ben met wie je kan praten, en dat die niet net even pauze heeft, nee.

Door de hele geschiedenis heen worden de vrouwen en hun werk weggepoetst, overgeslagen, met dank ontvangen en dan met een mannennaam erop gepresenteerd, en vervolgens wordt diezelfde geschiedenis gebruikt om te zeggen dat vrouwen nou eenmaal niet zo in elkaar zitten, minder willen, ‘andere kwaliteiten’ hebben. We zijn in de meerderheid, maar nog steeds is alles man tenzij anders aangegeven.

Wacht maar.

Leugens, grote leugens, en referenda

Jammer dat het referendum op 6 april is en niet 1 april, want het is ondertussen wel de grap van het jaar.

En jammer dat die grap 40 miljoen euro kost. Daar kun je 4 maanden lang het koningshuis van betalen! (Of 3.607 jaar een alleenstaande ouder in de bijstand.)

Een paar hoogtepunten: de organisatoren van het referendum vertellen letterlijk, expliciet, ronduit, schaamteloos, of hoe je het ook maar wilt noemen: “Oekraïne kan ons natuurlijk niets schelen, dat moet u begrijpen.” (NRC, 31 maart.) “Natuurlijk”. Natuurlijk.

Ik ben niet snel sprakeloos.

Drie procent van de mensen in een Volkskrant-peiling is ‘goed op de hoogte’ van het verdrag waar het om draait, en volgens diezelfde peiling gaat 43% stemmen. Nou heb ik heel lang op uw kosten een beta-studie gedaan, en ik kan voor u uitrekenen dat dat betekent dat minstens 93 procent van de stemmers NIET ‘goed op de hoogte’ is.

Ik ben daar één van.

Ik heb geprobeerd om het verdrag te openen maar het is 2137 pagina’s en dat kon mijn geriatrische laptop niet aan.

En verder vind ik dat ik het niet hoef te weten. Ja, in de allergrootste lijnen. Maar niet in genoeg detail om zelf te kunnen zeggen of dit nou een goed idee is of niet. Daar heb ik namelijk mijn mensen voor.

Mijn mensen zijn goed in dit soort dingen en ze vinden meestal wat ik vind. Dat moeten ze ook wel, anders ontsla ik ze. Ze weten alles over compromissen en in-de-ideale-wereld-maar-ja-het-is-niet-de-ideale-wereld en wanneer je op je strepen moet staan. Mijn mensen hebben van ontzettend veel dingen verstand en als ze dat een keer niet hebben dan vragen ze het aan anderen die het wel hebben, handig is dat.

Hoe ik trouwens weet of ze goed bezig zijn? Er is een klein aantal dingen waar ik wél verstand van heb, en daarin zijn ze doorgaans goed bezig (ook als het niet van nature hun gebied is). Voor de rest is het extrapoleren en een beetje vertrouwen.Als je wilt dat mijn mensen ook voor jou uitzoeken of iets een goed idee is, dat kan, nu al, gratis, weeweewee punt groenlinks punt ennel.

JA MAAR DE DEMOCRATIE

Dit referendum heeft geen drol met democratie te maken. De demos heeft luid en duidelijk laten weten dat het werkelijke onderwerp ze geen fuck kan schelen. De demos verdient hier geen cratie. En dat ze het gratis krijgen, nou ja, voor 3607 bijstandsjaren, dat is een grof schandaal.

Het enige grotere schandaal zou zijn als we Oekraïne laten zakken door deze populistische poppenkast.

Waarom verdienen tweeverdieners meer dan eenverdieners?

Wat je er ook van vindt, tweeverdieners betalen minder belasting dan éénverdieners. En die betalen weer minder dan een alleenstaande.

Hoe kan dat? En bestaat de ‘aanrechtsubsidie’ echt? (Spoilers: ja.)

We vergelijken twee stellen die fiscaal partner zijn, en een aantrekkelijke vrijgezel. Stel 1 verdient ieder 30.000 euro bruto, van stel 2 verdient één partner niets, de ander 60.000 euro bruto. De vrijgezel verdient in haar eentje 60.000 euro bruto. Nu gebeuren er de volgende dingen:

Inkomstenbelasting

In Nederland is de inkomstenbelasting progressief: hoe meer je verdient, hoe meer belasting je betaalt. Dit is gelijk al jammer voor stel 2, maar het scheelt niet zo heel veel: stel 1 is 21.900 verschuldigd, stel 2 en de vrijgezel 22.274,17.

Verschil: 374,17 euro.

Valt mee, oui? Maar wacht, want niemand hoeft dit hele bedrag te betalen. We hebben namelijk ook…

Algemene heffingskorting

DadadaDUMMMM. Hier is ‘ie dan. De algemene heffingskorting is een korting op de belasting die je moet betalen, voor iedereen. Ook… als je geen belasting hoeft te betalen! Hoe werkt dat? Als je geen inkomen hebt en je fiscaal partner wel, mag zij een deel van jouw algemene heffingskorting aftrekken van haar belasting. Dit is wat de ‘aanrechtsubsidie’ wordt genoemd: als je een partner thuis hebt zitten krijg je korting op je belasting.

Let wel: een deel. En hier beginnen de verschillen dus op te lopen. De aanrechtsubsidie is fijn, maar als je dan toch een partner hebt kun je die beter betaald achter iemand anders’ aanrecht zetten.

Ten eerste is namelijk ook de heffingskorting inkomensafhankelijk: hoe meer je verdient, hoe minder heffingskorting. Zo krijgen onze heldinnen van stel 1 ieder 1966,87 euro heffingskorting. De werkbij van stel 2 krijgt maar 1342 euro, dier partner 2203 euro. De vrijgezel krijgt alleen haar eigen 1342 euro. Totaal voor stel 1: 3933 euro. Stel 2: 3545 euro.

Als we dit even aftrekken van de inkomstenbelasting tot nu toe betaalt stel 1 17.966 euro, stel 2 18.729. Een verschil van zo’n 800 euro. Kun je best wat boeken van kopen. Maar zoveel scheelt het nog niet. En dit verschil komt totaal door het progressieve belastingstelsel, wat nog verzacht wordt door de aanrechtsubsidie.

We zijn dan ook nog niet klaar met de heffingskorting. Tot nu toe gingen we ervan uit dat stel 2 de hele heffingskorting van de niet-werkende mag gebruiken, maar dat is niet zo. Het overdraagbare gedeelte (heerlijke terminologie) is iets meer dan de helft van de korting, waardoor het totaal van stel 2 uitkomt op 2517 euro en hun belasting op 19.757 euro.

Verschil stel 1 en stel 2: 1790 euro.
(Verschil stel 1 en de alleenstaande: bijna 3000 euro! Liefde loont.)

Arbeidskorting

Maar we zijn er nog niet! Er is nog een heffingskorting: de arbeidskorting, gratis korting voor iedereen die werkt, oftewel onze heldinnen van stel 1, de werkbij van stel 2 en de vrijgezel. Ook deze is, u raad het al, inkomensafhankelijk. Jammer dus voor stel 2 en de vrijgezel.

Stel 1: 2x 2220 euro = 4440 euro
Stel 2: 1811 + 0  = 1811 euro
Vrijgezel: 1811 euro
Totaal belasting stel 1: 13.526 euro
Stel 2: 17.946
Vrijgezel: 19.121

Op basis van deze drie regelingen is het verschil dus meer dan 4000 euro voor de éénverdiener ten opzichte van de tweeverdieners, en zelfs 5.500 voor de vrijgezel ten opzichte van de tweeverdieners. Ik presenteer dit verder zonder commentaar, eventueel kan ik u aan één van mijn heel leuke alleenstaande collega’s voorstellen.

Overige kortingen, bonussen en ingewikkeldheden

Bovenstaande is niet het hele verhaal, we keken namelijk alleen naar een relatief jong stel zonder kinderen. Als je oud bent krijg je een fiscaal complimentje voor aan het werk zijn. Die is ook inkomensafhankelijk, dus tel maar op. Verder zijn er nog allerlei toeslagen en kortingen en aftrekposten en weet-ik-wat die we voor het gemak even negeren.

En dan is er nog het grote pijnpunt van de confessionelen: de inkomensafhankelijke combinatiekorting. Voor stel 1 en stel 2 betekent dit, als ze allebei kinderen onder de 12 hebben tenminste, dat het verschil nog eens met 2000 euro toeneemt.

Deze regeling is specifiek voor werkende ouders (die niet samen hoeven te wonen – co-ouders die de zorg delen mogen hem ook), geldt voor de minst verdienende partner, en loopt op met het inkomen (tot een bepaald bedrag): hoe meer je verdient, hoe meer korting.

Neem gerust even een momentje om puur op basis van deze eigenschappen te contempleren wat hier de politieke motivatie achter zou kunnen zijn en waarom de SGP er zo op tegen is.

De radicale gedachte

Een van de vele clubjes waar ik wel eens iets voor doe organiseerde een soort van feestje. Daar was natuurlijk een feestcommissie voor, die fantastisch werk heeft verricht. Daarnaast waren er nog wat mensen nodig om rondom en tijdens het feestje computerige dingen te doen. Aangezien dat mijn sterke punt is werkte ik daar graag aan mee.

Aan het eind van het feestje werd de feestcommissie (allen dames) bedankt, met elk een zeer mooie bos bloemen waar ze volgens mij wel blij mee waren. De computerige mensen werden ook bedankt, met elk een zeer mooie literfles bier waar ze ook wel blij mee waren.

Ik kreeg mijn bier met de begeleidende opmerking: “Heel erg bedankt voor al je inzet, en omdat je in het mannenteam zat krijg jij bier.”

Nou was ik zeer verguld met zowel het bier (toevallig een merk dat ik wel te hachelen vind) en het bedankje (had echt niet gehoeven), maar met de formulering (mannenteam) iets minder.

De vrouwen om mij heen snapten dat direct. Terwijl wij nog druk bezig waren onze onderkaken weer van de vloer op te takelen en verbijsterde blikken uit te wisselen zei een van de aanwezige heren “Wat is het probleem? Het hele idee van feminisme is toch dat jullie net als de mannen behandeld willen worden?”

Ik kan zeker begrijpen dat je dat zo interpreteert, lieve mannelijke clubjegenoot, maar, nee.

Nee.

NEEEEEEEEEEEEE.

Feminisme is het radicale idee dat o.a. vrouwen mensen zijn. Niet mannen. Mensen. Wat dit betreft is het jammer dat de term humanisme al bezet is, want dat is eigenlijk precies wat het is.

Mensen zijn, onder meer:

  • vrouwen
  • mannen
  • mannen waarvan we ooit dachten dat het vrouwen waren
  • vrouwen waarvan we ooit dachten dat het mannen waren
  • mensen die  man EN vrouw of geen van beide of iets anders zijn
  • personen die van zichzelf lichtroze zijn
  • personen die van zichzelf niet lichtroze zijn
  • sopranen

Daaruit vloeit voort dat als je iets wilt regelen, het wel zo prettig is als je het regelt zodat het werkt voor, je weet wel, mensen. Daarbij kun je prima onderscheid maken in de zin van “alleen mensen die daadwerkelijk een statistisch significant percentage van het totaal staand plassen krijgen een standaardoplossing op de werkvloer waarmee dat pragmatisch geimplementeerd kan worden”. Dat is het punt niet.

Het punt is dat je niet standaard denkt aan een witte man en dan, mochten omstandigheden je daartoe dwingen, nog een zinnetje aan toevoegt voor de rest van de mensheid.