Archive for the ‘Recepten’ Category
April 19th, 2012
Je moet als veganist wel een beetje opletten dat het niet te gezond wordt allemaal. Zeker als je, zoals ik, niet wild bent van sausjes en wel van rijst met bonen, groenten en niks.
Mijn diëtiste verlangt dat ik vijf kilo aankom dit jaar. Daar zeur ik graag over. Ik begrijp dat veel mensen er een iets ander perspectief op hebben, je mag me slaan (advies: mik op een minder knokig gedeelte anders doe je jezelf pijn). In elk geval, af en toe een klont vet, suiker en witmeel die bij wijze van gezond excuus bij elkaar gehouden wordt door wat banaan is niet zo heel erg.
De bakbananen moeten reuze rijp zijn (grotendeels zwart van buiten). Ik weet alleen niet hoe je lekkere selecteert: eentje was heerlijk, zacht en romig; de ander melig en draderig. Van buiten waren ze identiek. Wie het weet mag het zeggen.
Pisang Goreng
snack of bijgerechtje voor vier personen
2 grote rijpe bakbananen
100 ml sojamelk
50 ml water
100g zelfrijzend bakmeel
1 eetlepel gemalen lijnzaad, in een bakje met 2 eetlepels water
Zout
Poedersuiker
Genoeg olie voor een 5cm diepe laag in de pan die je gebruikt
De bereidheid om je keuken, je haar en je hele huis naar vet te doen stinken (of een goede afzuigkap)
Pel de bananen (dat gaat niet zo fijn als met gewone bananen) en snijd ze in vingerdikke plakken. Zet twee grote borden met keukenpapier erop klaar. Verhit de olie in de pan.
Roer de melk, het water, het meel, het zout en de lijnzaadzooi door elkaar.
Prik een plakje banaan aan een vork, roer het door het beslag, laat enigszins uitlekken en deponeer in de hete olie. Doe dit met een stuk of zes per keer. Draai ze na een paar minuten om, en als ook de andere kant mooi lichtbruin is vis je ze er uit en laat je ze uitlekken op het keukenpapier.
Herhaal (je raadt het niet) tot de banaan op is; serveer warm met abject veel poedersuiker.
March 19th, 2012
Bijgerecht, 2 personen
Geïnspireerd door “Puur Plantaardig”
Ingrediënten:
1 doosje kerstomaatjes (250g)
1 aubergine
1 kleine ui
Basilicum, tijm, oregano, zout, peper
Olie
Twee teentjes knoflook
Verder nodig:
Oven + bakplaat of ovenschaal
Grote koekenpan
Kaasschaaf! (heb je die?)
Verwarm de oven voor op 225°C. Snijd de kerstomaatjes allemaal middendoor, doe ze in de ovenschaal/op de bakplaat, besprenkel ze met olie, zout, peper, en de kruiden, schep een paar keer om en zet ze in de oven.
Was de aubergine, snijd het kroontje er af en schaaf het in lange brede plakken. Snipper de ui en hak de knoflook fijn. Als je net zo onhandig bent als ik staan de tomaatjes ondertussen een kwartier in de oven. Zo niet, drink dan eerst een glas water of zo, water is schijnbaar goed voor je.
Fruit de ui en knoflook in de koekenpan. Zet het vuur dan helemaal laag en doe de aubergine erbij. Veel omscheppen! Als de aubergine lichtbruin en zacht is (duurt hoogstens 5 minuten) haal je de tomaatjes uit de oven en doet die erbij, samen met alles wat er ondertussen verder op de bakplaat ligt, dat wil zeggen het sap, de olie en de kruiden en zo, niet van die mysterieuze verkoolde stukjes die van de bovenkant van je oven af dwarrelen tijdens het bakken.
Meng voorzichtig en warm nog even goed door. Lekker met eigenlijk alles.
January 20th, 2012
Ik was aan het thuiswerken vandaag. Nou ja, ik was thuis. In ieder geval, mijn traditionele lunch van kliekjes in tupperwarebakjes stond niet op het menu, ik had geen zin in havermoutpap en was te lui om naar de winkel te gaan. Dus heb ik maar een brood gebakken.
Voor dit brood heb je havermout, meel, bakpoeder en agavenectar (of honing of, wat ik gebruikte, stroop) nodig. Het wordt van binnen een beetje cake-achtig en van buiten knapperig en ik heb geen idee of het lang goed blijft want het gaat niet lang overleven. Erg lekker met pindakaas!
October 23rd, 2011
Men wilde een dessert en het dessert werd brownies (rest van het menu: pompoensoep met zelfgebakken brood, stoofpeertjes, geroerbakte rode kool en gepofte aardappel met roquefort voor de barbaren). Brownies zijn nog niet zo makkelijk, zonder eieren: mijn vorige poging werd een vette kledderzooi, die daarvoor chocoladecake. Droge chocoladecake.
Op veganbaking hebben ze blijkbaar het ultieme recept, dus dat maar geprobeerd.
Hier is het vertaald naar maten waar een Nederlander iets mee kan (klik voor groterder):
Links de originele hoeveelheden, rechts dat keer anderhalf (voor twee kleine springvormpjes, ik heb geen brownievorm) met minder suiker want het leek me zoet zat. En 60 gram chocola is 9 blokjes. Dan een half uurtje op 180 graden. Duidelijk?
Okee, misschien niet helemaal :)
Brownies
4,5 eetlepels water
3 eetlepels gebroken lijnzaad
300g meel (ik deed 150g volkoren + 150g bloem)
klein theelepeltje baksoda
10 eetlepels cacaopoeder
60g chocola (ik had Delicata extra bitter)
1 theelepel zout
100ml kokend water
400g suiker
130g margarine, gesmolten (ik had in kleine stukjes, ging prima)
2 theelepels vanilleextract
Verwarm de oven voor op 180 graden…
Doe het lijnzaad en het water in het blenderbakje van de staafmixer. Sloop uitgebreid. Zet opzij om plakkerig te worden.
Hak de chocola in kleine stukjes (ik heb een staafmixer met TWEE blenderbakjes en ben een gelukkig mens). Doe het met de cacao en het zout in een beslagkom. Voeg het hete water toe en roer tot een egale massa (dik, glanzend, het ziet er echt uit alsof je iets lekkers aan het maken bent). Doe de suiker, vanille en de margarine erbij. Roer flink door. Hopelijk heb je een solide lepel. (Dit gedeelte kan ook nog wel met een mixer, maar dat is minder leuk.)
Meng het nu met het meel + de soda. Kleine beetjes meel tegelijk en niet overmixen! Het wordt veel dikker dan niet-vega, je moet het echt in de vorm worstelen.
Nu moet het zo’n 25 minuten worden gebakken. Ik gebruikte hier een gasoven voor (stand 3), en na 17 minuten was het aangebrand aan de bovenkant maar aan de binnenkant nog iets te nat. Beetje jammer. De smaak was wel uitstekend. En als het afkoelt wordt het iets minder nat. Hopelijk gaat het in een modernere oven beter. Update: een dag later was “nat” overgegaan tot “perfect”. En de proefkoniomnivoren die het mochten testen waren enthousiast. Dus laten we maar niet zeuren.
October 17th, 2011
Mensen zijn geëvolueerd (of in sommige gevallen gecreëerd) om eten dat vet romig lijkt lekker te vinden. Ik ben zoals u weet op het clichématige af doodnormaal en vind dat dus ook.
Maar waar scoor je romig in een wereld zonder kaas en slagroom? Met vet of met zetmeel.
Zetmeel
Risotto is uit zichzelf romig, ook als je er geen boter maar olijfolie in doet, en groentenbouillon.
Soep kun je pimpen met sojaroom maar dat vind ik persoonlijk smerig als het meer dan een scheutje wordt. Andere methodes: een vega-roux maak je met evenveel olie (zonnebloem, pinda of kokos, want olijfolie brandt iets te snel aan) als bloem/volkorenmeel. Goed door elkaar roeren, even zachtjes laten bakken, en dan bouillon of niet-van-een-beest-melk er bij.
Gaargekookte rijst of aardappels door de soep pureren werkt ook heel goed. Gekookte aardappels over hebben is een uitstekende smoes om soep te maken. Ik snij ze in blokjes en bak ze in de pan waar de soep in gaat komen, maar geen flauw idee of dat uitmaakt voor de smaak. Het maakt wel uit voor het kunnen snoepen van gebakken aardappeltjes.
Vet
Wist u ook al dat vet niet van de duivel is? Zo niet, dan bij deze: vet is niet van de duivel. Je moet er alleen niet te veel van eten (gaap).
Als je specifiek voor romigheid gaat zijn er een paar vette dingen waar ik graag naar grijp. Kokosmelk kent u al. Ten eerste transformeert die curries van groenten-met-lekker-smaakje naar volwaardige maaltijd waar net iets meer calorieën in zitten dan je nodig hebt voor de afwas. Ten tweede kun je het gebruiken bij taart en toetjes: als je het in de koelkast zet scheidt het in een waterig en een dik, wit, romig gedeelte. Dat laatste kun je opkloppen met wat suiker. Als het te dik is: verdunnen met heet water (of opgewarmde kokosmelk). Ik zou het geen slagroom noemen, maar het is wel lekker.
Avocados bevatten zo’n 30% vet (als receptenschrijvers bang zijn dat mensen daarvan in de stress schieten noemen ze het “olie”, dat is wel grappig). Guacemole is natuurlijk een bekend gerecht. Je kunt ook een avocado pureren met een lepel pesto (nog geen kaasvrije pesto gevonden? basilicum+zout werkt ook) en als spaghettisaus gebruiken (dat is voor 1 persoon. Eet het uit een kom en verwarm die voor door het afgietwater er even in te laten staan, dan kom je op lekker lauwwarm uit).
Tenslotte is er de categorie Noten En Peulvruchten Waarvan We Allemaal Vinden Dat Het Noten Zijn, specifiek cashews en pinda’s. Pindasaus maak je van pindakaas, kokosmelk, chilipeper en een scheutje sojasaus. (Sperziebonen en rijst erbij, nog een prettige avond.) En als je (rauwe, schijnbaar, zal het eens met geroosterde proberen) cashewnoten een nachtje laat weken, afgiet, en pureert met zout, een klein beetje citroensap en genoeg water of sojaroom om de juiste dikte te krijgen heb je nep-ricotta. Ik vond echte ricotta nooit lekker op zichzelf, en nep-ricotta ook niet. Maar samen met spinazie als tussenlaag in de lasagna is het absoluut heerlijk.
Veel succes met het kweken van een fijn isolerend laagje voor de winter! En weg met het vooroordeel dat alle veganisten wandelende skeletjes zijn ;)
October 8th, 2011
Ik heb een handige verjaardag: die zit ver genoeg van Sint en Kerst om er niet helemaal een marathon van te maken, maar dichtbij genoeg dat alle “dit is nou net een leuk cadeautje”-dingen in de winkel liggen.
Zo werd ik verblijd met het pakket “Creatief Culinair: recepten voor mini potjes”, wat bestaat uit een boekje met ±50 recepten, en zes kleine aardewerken schaaltjes met deksel zodat je daar ook subiet mee aan de slag kan.
Er zijn een paar dingen interessant om meteen al te weten:
– Het is omni
– Het is vertaald uit het Frans
– Het is niet samengesteld voor de potjes die er bij zitten
Om met het laatste te beginnen: de recepten in het boek zijn bijna allemaal voor “8 tot 12” potjes. Daarbij verdwijnt er rustig een halve peer of twee sneetjes brood in zo’n potje, wat met deze echt niet gaat lukken. Alleen door twee delen is dus niet genoeg en sommige recepten, die hangen aan dat iets (een nectarine bijvoorbeeld) mooi in het potje past gaan helemaal niet werken. Dan zal je naar de kookwinkel moeten, wat toch wel een beetje jammer is.
Dan punt 1 en 2. Negen van de recepten zijn veganistisch of bevatten alleen niet-essentiele zuivel (room, melk) dat zonder meer te vervangen is. De rest hangt helaas extreem op dierlijke ingrediënten. Daarbij worden de foie gras, rundermerg en bloedworst niet geschuwd (alors!). Ik wil niet eens weten of er een goed veganistisch alternatief voor rundermerg is.
De opmaak van het boek is verder mooi, met hier en daar een “huh?”-momentje, zoals dat er regelmatig drie soorten gerechtjes op de foto staan, met maar twee recepten ernaast. Zal wel een verkapte IQ-test zijn. Er zitten grappige ideeën in, zoals plastic pipetjes met dressing gebruiken bij de opmaak. De vega-waardige receptjes zijn zeker leuk en ik verwacht ze allemaal wel eens te gaan maken. En dan geef ik het boekje waarschijnlijk door aan een omni die al grotere potjes heeft (iemand belangstelling?).
Courgettetagliatelle met citroen en munt
Een heel eenvoudig receptje om uit te laten komen hoe lekker courgette kan zijn als je even niet aan het nadenken bent hoe je genoeg calorieën binnen gaat krijgen.
“Voor 8 tot 12 potjes:”
2 mooie courgettes
Sap van 1 citroen
12 cl olijfolie
1/2 bosje verse munt
Zout en peper uit de molen
Spoel de courgettes en dep ze droog. Snijd de courgettes met een mandoline of een spiraalsnijder (noot: heb je nog een kaasschaaf liggen? Werkt prima) in de lengte in flinterdunne plakken van 3 mm dik (heet dat tegenwoordig flinterdun?). Dompel de plakken 30 seconden in kokend, gezouten water. Laat ze dan schrikken onder de koude kraan. Laat ze goed uitlekken en dep ze droog met keukenpapier.
Doe de courgettes in een schaal. Sprenkel er het citroensap en de olijfolie over. Bestrooi met zout en peper en fijngehakte blaadjes munt. Zet minstens 1 uur in de koelkast.
Rol 2 of 3 plakken courgette op tot dezelfde doorsnee als de potjes en schik ze er op een decoratieve manier in. Garneer met een toefje verse munt en dien direct op.
(Ik heb ook nog een boek over zeilen voor mijn verjaardag gekregen. Helaas nog geen recept in kunnen ontdekken, maar ik ben ook pas bij hoofdstuk 2.)
October 6th, 2011
Op onmiddellijk verzoek nav de vorige post, het recept van de pompoensoep, gemaakt, opgetekend en gefotografeerd door Meneer Omnivoor.
Benodigd voor anderhalve liter (?) (hoeveelheden naar eigen smaak inzicht en beschikbaarheid, vega ben je tenslotte voor het milieu. Tussen haakjes de hoeveelheden die ik zelf wel eens gebruikt heb):
-paar uien (3);
-helve bol knoflook;
-sambal;
-beetje (of wat meer) peper, zout, cayennepeper, andere kruiden die toevallig in je kastje staan;
-linzen;
-pompoen;
-enkele aardappels (maar net wat er over is, kan ook zonder);
-bouillon
-staafmixer (oei, rechts apparaat);
-(snelkook)pan
Bereiding:
Snij de uien en knoflook klein en fruit dit op laag vuur in olie of plantaardige boter.
Voeg ergens in de tijd een flinke schep sambal toe en leef je uit met de kruidenpotjes
Snij tijdens het fruiten de pompoen en aardappels in brokken, voeg deze toe samen met de linzen, zet de boel onder water met de bouillon en breng het aan de kook. Voeg niet te veel water toe; verdunnen is makkelijker dan verdikken. Doe er zoveel water bij dat alles wel nat is maar niet zoveel dat de ingrediënten vrijheidsdrang krijgen. Kook alles tot de pompoen en aardappels gaar zijn. In de snelkookpan is een kwartiertje koken onder druk voldoende. In een normale pan duurt het wat langer.
Blender het geheel to hell en je soep is klaar!
Lekker ite!
September 13th, 2011
Ik had trek in pannenkoeken, maar ik kreeg eters van het soort dat de uitnodiging aanneemt met “ja, komt mooi uit, ik ben wel weer toe aan een keer gezond eten”. Nu kun je gezond-achtige pannenkoeken maken maar dat mag niet van mijn religie (er zijn grenzen), dus werd het maar een bak curry en deze als toetje. Vrij kort daarna bleek dat ze ook makkelijk genoeg zijn om om kwart voor zeven ‘s ochtends nog zonder lenzen in* te maken.** Dat is wel een beetje mijn definitie van makkelijk.
Pannenkoekjes
Nagerecht (4 personen) of ontbijt (2 personen)
Bereidingstijd: 15 minuten
Ingrediënten:
1 cup (zie noot) sojamelk
1 cup meel (ik gebruikte volkoren)
1/2 zakje bakpoeder (1 eetlepel)
Zout
Zonnebloemolie
Eventueel citroenrasp of kaneel of maanzaad of iets anders…
Beleg (poedersuiker, stroop, pindakaas…)
Noot: de “cup” is een Amerikaanse volumemaat, van 236 milliliter. Erg nauw hangt het niet want meel heeft geen extreem stabiel volume en met deze hoeveelheden bakpoeder maakt iets meer of minder ook niks uit. Oftewel: theekopje meel en theekopje melk werkt ook prima.
Dit zijn geen Nederlandse pannenkoeken; ze zijn VEEL luchtiger en het beslag is wat dikker. Ook smaken ze zoetig door de sojamelk (als je dat vies vindt is ongezoete melk gebruiken een goede eerste stap). O ja, mocht je -tariër of omni zijn: dit werkt waarschijnlijk niet met “gewone” melk*** want sojamelk is bindend. Misschien dat een lepel arrowroot het oplost.
Meng het zout, bakpoeder en meel (maakt het veel uit als je iets vergeet en dat er later doorheen gooit? nee) in een beslagkom. Voeg de sojamelk toe. Roer (met een lepel, echt geen mixer nodig) tot de klontjes er uit zijn. Roer er een scheutje olie door. Als je nog iets extra’s wilt toevoegen kan dat hier. (Ik zou het niet met te zware dingen als stukjes appel doen, maar laat het vooral weten als je dat gedaan hebt.)
Verhit wat olie in de pan. Maak kleine pannenkoekjes met een eetlepel beslag per stuk. Ze zijn dik: je ziet een randje aan de onderkant, als dat droog is kun je ze omdraaien. Aangezien het hier echt min of meer om gebakken lucht gaat zijn ze een stuk sneller klaar dan je verwacht als je Hollandse pannenkoeken gewend bent (ik raakte in de war door de dikte).
Stapel op een bord. Overgiet met stroop of zoiets. Eet.
*of dat ook verstandig is is natuurlijk een ander verhaal
**ik had wel het meel en de melk de avond ervoor al afgemeten.
***koemelk is een stom woord
July 14th, 2011
Een veganist zonder linzen is als een taart zonder slagr… O wacht. Als een appeltaart zonder appel. (Tenminste, dat geldt voor deze veganist, er zullen er vast ook zijn waar het cliché niet opgaat.) Ik besloot linzensoep te maken voor m’n avondeetpakket van de volgende dag en het kwam niet eens bij me op dat ik niet genoeg rode linzen in huis zou hebben, want meestal ligt er nog wel een kilo ergens in een hoekje.
Niet, dus.
PANIEK!
Gelukkig had ik nog 14 andere soorten peulvruchten in huis, en zo ontstond de regenboogsoep.
Waarom de naam? Omdat “Linzen- en erwtensoep” of “soep met(/van) linzen en erwten” klinkt als iets afgrijselijks en dat is dit niet. Verder is er momenteel buiten nogal een zondvloed gaande en bestaat dit op de paprika na (en die is niet essentieel voor het gerecht, hoewel wel erg lekker) uit spul dat je rustig veertig dagen op een ark mee kan nemen, als je het maar een beetje droog weet te houden. (Een soep zonder bijbelreferenties is als een taart zonder zijwieltjes.)
Over de kruiden: je kunt er wel een of twee weglaten, als je denkt dat je het verder helemaal niet gaat gebruiken. De smaakpolitie fronst hierover en wil ook opmerken dat men eigenlijk met hele kruiden moet werken, die even roosteren in een droge koekenpan en dan malen in zo’n klein elektrisch koffiemalertje. Ik zou de smaakpolitie er op willen wijzen dat macaroni met ketchup ook best een maaltijdoptie is en ze niet moeten zeuren. Maar als ze me zo’n malertje cadeau willen doen houd ik me zeker aanbevolen.
Regenboogsoep
Hoofdgerecht, 4 personen
2,5 uur waarvan 10 min. actief
1 ui
200g gele spliterwten (toko)
200g rode linzen
Een melange van gerookt paprikapoeder, chilipoeder, turmeric, gemalen komijn, gemalen karwijzaad en kardamom, van elk 1-4 theelepels, naar smaak
zout
olie
1 paprika
verse koriander
Snipper de ui. Fruit het in de olie, samen met de specerijen. Voeg als het geurig is de erwten en linzen toe met 1.5 liter water en zout naar smaak, laat 2 uur doorkoken. Dien op met verse koriander en een bergje paprika in flinters.
Als je dit maakt met alleen maar linzen hoeft het maar een half uur te koken trouwens, maar dan is een nachtje de smaken laten doortrekken ook geen slecht plan.
PS: mijn voorliefde voor gerookt paprikapoeder is in de foto terug te zien (dat is die donkerrode massa links). Ik kende paprikapoeder alleen van die strooiertjes voor op de camping, o horror. Er is echt nog een wereld aan heerlijkheden te ontdekken :)
PS2: de naam is natuurlijk extra leuk omdat het uiteindelijke gerecht eruitziet als modder.
July 9th, 2011
O help, veganisten eten geen zuivel. Dus ook geen crème brûlée, kaasplankjes, oeufs à la neige, omelet sibérienne, chocoladesoufflé, en meer van dat soort dingen die omnivoren allemaal dagelijks maken en naar binnen werken.
Wat nu? Geen nood! Hierbij twee desserts die misschien niet zo subtiel van compositie zijn als kant en klare vlaflip maar wel lekker. Het zijn er twee tegelijk omdat als je de tweede maakt je net zo goed meteen de eerste ook kan maken. En vice versa.
Gepocheerde perziken
Nagerecht, 4 personen
Bereidingstijd ±30 minuten
Ingrediënten
4 gewone of (liever) 8-12 wilde* rijpe perziken
500 ml zoete witte wijn
2 eetlepels agavesiroop (of honing voor de niet-puristen)
1 vanillestokje
Verwarm de wijn met de agave in een pannetje. Snijd het vanillestokje in de lengte open en pruts het merg los. Doe merg en buitenkant in het pannetje en breng het zachtjes aan de kook.
Zet ondertussen een grote pan water op (of gebruik een flinke waterkoker) en zet een bord, een beslagkom met echt koud water en een soeplepel of schuimspaan klaar. Kook de perziken dertig seconden, vis ze voorzichtig uit het hete water, dump ze in het koude water tot ze makkelijk aan te raken zijn en schuif de velletjes er af.
De ontvelde perziken mogen 10-15 minuten pocheren in de zacht kokende wijn, of totdat ze mooi zacht zijn als je er in prikt. Haal ze dan uit de pan, laat de siroop nog een kwartiertje of zo stevig inkoken, en serveer op een bord met een lepel sojayoghurt, een koekje of stukje cake, en daarover een beetje siroop. Dat kun je dan geheel Gordon Ramsey-achtig op elkaar balanceren en zo, jeweet. Muntblaadje erbij.
Sjiek!
Perzik-blauwe bes-vanille-wijn-sorbetijs
Nagerecht, twee personen
Bereidingstijd ±5 minuten (plus een nacht)
Ingrediënten
1/2 pakje blauwe bessen (diepvries, AH of natuurvoedingswinkel)
Pocheersiroop
Gisteren heb je voor een etentje met vrienden gepocheerde perziken gemaakt, vanavond hang je knus met alleen je veganist op de bank en heb je geen zin om moeite te doen maar wel om genoemde vega iets buitengewoon lekkers te voeren. Lepeltje voor lepeltje.
Nou dat kan!
Gister had je namelijk nogal wat siroop over (of niet maar dan waren je toetjes waarschijnlijk een kliederboel). En wel de inhoud van een ijsblokjesbakje. Doe de siroop in het bakje en vries in. Het wordt veel minder hard dan gewone ijsklontjes en dat is handig, want als je het dan in de blender of het kleine notenhakbakje van de mixer of desnoods onder de staafmixer gooit met een half pakje bevroren bosbessen erbij en dan stevig blendert of hakt of mixt krijg je dit:
hetwelke geen vet, suiker, soja, gemalen eenhoornhoef, noten, pinda’s of e-nummers bevat maar wel een heerlijk zoete complexe smaak heeft door de wijn en de vanille.
Het smaakt alsof er wel TIEN minuten werk in zit, op z’n minst. Veel plezier ermee.
*Wilde perziken zijn helemaal niet wild. Wel plat. Ik kende ze van vakanties bij mijn moeder en zag ze tot mijn vreugde nu ook bij de groenteboer in Nederland. Ze staan in dit gerecht erg sjiek, vooral als je hele kleintjes hebt en ze zo half op elkaar stapelt.
