May 28th, 2015
Dit aten we de afgelopen dagen:
Donderdag: Aspergesoep, pizza’s met paprika, pesto en aubergine
Vrijdag: aardappels uit de oven met kerry, curry van bloemkool en ui met tomaat-kokossaus, gebakken tofu
Zaterdag: aspergesoep, aardappels uit de oven met knoflook en kruiden uit de tuin, snijbonen, en burgertjes van Amisa Organic mix
Zondag: stoofpotje van twee soorten linzen met gemengde groenten en rijst (twee soorten linzen, want de rode linzen waren op)
Maandag: tortilla’s met chili van kidneybonen en snijbonen en zo, guacamole, jeweet. Zak van 2,5 kilo rode linzen gekocht om mezelf te troosten voor het gruwelijke gebrek dat we zondag ervoeren.
Dinsdag: restjes stoofpotje van zondag (best wel veel eigenlijk) met gebakken aubergine en tomaatjes
Woensdag: macaroni met snotsaus, met in de saus koolrabi, snijbonen en ogenbonen. En komkommer en tomaat met hummus.
Dinsdag hadden we ook de eerste sla Uit Eigen Minimoestuin in de salade! Wel heel tof. Alle slakken eruit vissen was wat minder tof.
(Ik houd dit af en toe bij omdat het leuk is om later terug te lezen, en het stimuleert om niet 7x per week macaroni met ketchup te eten. Als je meer detail wilt over een specifiek ding: u vraagt, wij typen!)
May 24th, 2015
Meestal ben ik me er behoorlijk van bewust dat ik een van de weinige veganisten ben die de mensen om me heen in het wild tegenkomen, en gedraag ik me daar ook keurig naar (dat wil zeggen, ik probeer ‘normaal’ over te komen en niet te evangeliseren, want het is mijn overtuiging dat dat het beste evangeliseert). Soms heb ik daar geen zin in en ben ik gewoon mezelf.
Zo waren meneer Flexanist en ik gister bij een winkel waar je a) croissantjes krijgt als je op de goede tijd binnen komt lopen en b) heel veel geld uit kan geven aan dingen die je zowel van leer als van plastic kunt krijgen. Ik sloeg het aangeboden croissantje af met de opmerking “nee, dank, ik ben een moeilijke eter”. Dat scheelt namelijk nog vijf minuten aan “wil je dan misschien x, y of z?” (nee, nee, nee) en daar had ik op dat moment geen zin in, want ik was er om heel veel geld uit te geven aan dingen van plastic en niet om moeilijk te doen tegen aardige mensen.
“O, eet je glutenvrij?” was de reactie. Daarop antwoordde ik “Nee, ik ben veganist. En dol op gluten!” Men knikte begrijpend, einde gesprek, de croissantjes-mensen aten hun croissantjes en ik ging ondertussen naar dure plastic dingen kijken.
“WAT DOE JE NOU,” schreeuwde het veganistische mentale propagandaengeltje op mijn linkerschouder. “Je zegt dat veganisten moeilijke eters zijn! Dat zijn we helemaal niet! Je stimuleert een vooroordeel! Wat een gemiste kans!”
Hou je mond, veganistisch propagandaengeltje, dacht ik haar toe, en ging verder met kijken naar erg, erg mooie plastic dingen.
Korte tijd later waren de croissantjes-mensen uitgecroissant en hielp één van hen ons met het uitzoeken van dure dingen. Daarbij wees hij mij op een leren ding als potentieel beter alternatief voor het plastic ding wat ik op dat moment had uitgezocht. Ik wees dat vriendelijk af met de opmerking dat ik niet aan leer doe, want veganist. Vond hij prima. Hij at zelf ook niet zoveel vlees maar wel wild als hij op vakantie was in Afrika. Leuk om te weten.
Nadat hij iets voor ons elders in de winkel had gezocht, sprak deze omnivoor uiterst vrolijk: “Ik heb even aan een collega gevraagd wat het verschil is tussen vegetariërs en veganisten.”
“O,” zei ik, “melk en eieren en zo…”
“Nee,” zei hij, “het is dat vegetariërs hypocriet zijn en veganisten niet.”
Het veganistische propagandaengeltje op mijn linkerschouder deed de rest van de dag de macarena.
(Overigens is natuurlijk iedereen hypocriet, ook veganisten.)
May 22nd, 2015
Ik ging op vakantie en nam mee…
1 flexanist
2 borden
1 pannetje
(en drie fietsbroeken, een tent, een fiets en een kaart en zo.)
Onderweg aten wij
- Volkoren macaroni met linzen-groenten-tomatensaus (en sojabrokjes)
- Bulghur met aardappels en gegrilde groenten (en sojabrokjes)
- Heel veel heerlijke stevige Duitse boterhammen met Nederlandse pindakaas en komkommer (en geen sojabrokjes)
- Zoete aardappels en snijbonen met bulghur en abrikozen in kokosmelk-kerriesaus (o en met sojabrokjes)
- Macaroni met tomatensaus en gemengde blikgroenten (en sojabrokjes)
- Rijst met ‘Mexicaanse’ groenten, kidneybonen en tortillachips (en sojabrokjes)
- Falafel bij een falafelzaakje (zonder sojabrokjes)
- abjecte hoeveelheden havermout met rozijnen en pittenmix
- 2 kilo aan vijgen, dadels en abrikozen
- Bruine en ‘fruit’-keks van de Bever
- Chips
Sojabrokjes, of TVP, kun je krijgen bij de toko, natuurvoedingswinkel, en de groenteboer bij ons om de hoek (die heeft ze ook in kipfiletvorm). Met een zakje van 200 gram deden wij samen een hele week en dat is precies waarom we het meehadden: de lichtste en makkelijkste weg naar eiwit on the road. Het smaakt van zichzelf naar niks, maar ik had goede bouillonblokjes en van tevoren gemixte potjes kruiden mee, dus dat was geen probleem.
De laatste dagen hebben we grote einden gefietst en hadden we daarna minder tijd en energie om boodschappen te doen en te koken. Toen hebben we twee keer groenten uit blik gegeten. Dat vind ik niet lekker en of het qua voedingswaarde heel veel toevoegt weet ik ook niet, maar het was wel prettig om in tien minuten eten op tafel te hebben. De volgende keer moeten we maar gewoon wat meer tijd incalculeren voor de fourage.
Overigens waren die gegrilde groenten uit de zowel in Nederland als Duitsland goed gesorteerde diepvries van de Lidl, dus zoveel werk hebben we de andere dagen ook niet aan het koken gehad. En de spaghettisaus van de eerste dag was een blikje tomatenpuree en een blikje linzensoep met groenten van de Duitse biowinkel (met meegebrachte kruiden en knoflook).
Door zo een beetje slim dingen bij elkaar te gooien kun je heel makkelijk goed koken, maar dan moet je wel in een redelijk stedelijk gebied aan het fietsen zijn (en de biowinkels bestormen zodra je ze tegenkomt). Na 5 uur tegen een berg op fietsen had ik in elk geval niet zo’n zin meer om nog twee dorpen verder boodschappen te gaan doen.
Echt een aanrader vind ik het meenemen van dadels, abrikozen en vijgen als tussendoortje voor tijdens het fietsen. We hadden elke dag een zak vol in de stuurtas en het heeft menigmaal ons humeur en het tempo gered.
Mijn favoriete eetdagen waren de eerste keer macaroni, de zoete aardappels/snijbonen in kerriesaus en de aardappels en gegrilde groenten met bulghur. Niet geheel toevallig de maaltijden met de beste ingrediënten, denk ik.
Mijn uiteindelijke conclusie: veganistisch eten op fietsvakantie is niet vies, niet saai, niet moeilijk en niet duur.
March 14th, 2015
Het is totaal onnodig om enige minder-dan-standaard kookactiviteit te ondernemen als je veganistisch wil eten. Toch blijkt in de praktijk het merendeel van de veganisten bovengemiddeld veel zelf te maken. Dat is natuurlijk makkelijk te verklaren: als je toch al vaak labels leest, voor de zoveelste keer garnalen of wei tegenkomt op plekken waar dat geheel niet nodig is, of een maximum aan variatie wilt zonder het maximum te betalen, dan ga je al snel zelf kweken of kokkerellen.
Zo ook hier ten huize, waar we in de categorie ‘zelfgepunnikt broodbeleg etc.’ recent het een en ander aan het repertoire hebben toegevoegd: twee ‘tapenades’ en meerdere soorten kiemgroenten.
Kiemgroenten bevatten per gram meer voedingsstoffen dan hun volwassen variant. Dat is dus pure winst. Verder zijn ze erg lekker in de sla en op de boterham (met hummus of pindakaas of zo). Helaas zijn ze nogal duur om in de winkel te kopen en blijven ze niet lang vers, dus moet je regelmatig naar de winkel. En de industriële kweekmethoden zijn niet zo heel duurzaam, omdat ze verwarming nodig hebben.
Ik wil eigenlijk maar 1x per week naar de winkel, als het enigszins kan, want ik heb wel wat beters te doen. En ons huis is toch al verwarmd (nou ja, soms). Oplossing: zelf kweken! Dat doen wij in een weckpot zonder deksel met een horgaasje erover gespannen. Zo kan je ze makkelijk twee keer per dag spoelen en zo groeien je kiempjes automagisch. Superleuk, ik kan het aanraden. Ik haal mijn zaden bij De Peuleschil – veel andere webwinkels hebben ze ook weer daar vandaan.
Waar die kiemen trouwens ook erg lekker mee zijn is met tapenade. Zoals elke veganist weet is tapenade een van die notoire niet te vertrouwen producten omdat er heel vaak ansjovis in zit (ansjovis, voor wie dat niet weet is een visje die behoorlijk naar kappertjes smaakt). Verder is tapenade bizar duur per potje, dus als je er eens iets meer van wilt (om het als pastasaus te gebruiken bijvoorbeeld) kun je het beter zelf maken.
Twee supermakkelijke recepten:
1/2 avocado, 1/2 bosje peterselie, 160 gram olijven (dat is ongeveer het uitlekgewicht van een klein potje), sap van 1/2 citroen en 3 eetlepels kappertjes
2 gegrilde paprika’s, 1 eetlepel rode wijnazijn (tenzij je paprika’s in een potje uit het zuur hebt, wat ik je aan zou raden want dat is makkelijk), 1 klein potje zongedroogde tomaat op olie of datzelfde niet-op-olie als je een olievrij persoon bent.
Elk van de recepten maak je door de ingrediënten in het maalbakje van je staafmixer kapot te pureren met zoveel water erbij dat je blij bent met de consistentie.
Je kunt het vervolgens in een baby weckpot doen zodat het er extra zelfgepunnikt uitziet. Maar dat hoeft niet.
March 8th, 2015
Mijn flexanist tolereert heel veel, maar niet mijn favoriete gerecht rijst-met-bonen-en-groenten-en-verder-niets. Dat noemt hij ‘te veganistisch’.
‘Te veganistisch’ betekent in zijn geval ‘te weinig pindasaus’.
Nu ben ik zelf ook groot fan van pindasaus, zeker sinds ik van mijn lieve vriendin Rachel (wereldberoemd door haar vegan blog http://piarachel.wordpress.com/) twee mini-pannetjes heb gekregen die elk precies voor twee personen pindasaus kunnen bevatten en ook nog roze zijn.
Maar als mensen je bezorgd aan beginnen te kijken bij de glasbak door de liederlijke hoeveelheden pindakaaspotten is het tijd voor een interventie. Ik ben dus bezig met het opbouwen van een repertoire Alternatieven Voor Pindasaus, en de eerste is puree van zoete aardappelen.
Supermakkelijk! Je hebt nodig, voor 2 personen:
- 2 grote zoete aardappelen (de oranje, niet de witte)
- sap van 1/2 citroen of 1 limoen
- als je ze nog in de koelkast hebt: 4 eetlepels witte bonen, anders laat maar
- 3 centimeter gember, geraspt
- 1 ui
- 2 teentjes knoflook
- zout en peper en zo
Nu zegt je intuitie vast: schil en snijd de aardappelen in kleine stukjes, kook ze een kwartiertje, bak ondertussen de ui met de knoflook en de gember tot de ui glazig is, en pureer alle ingredienten met zoveel kookvocht dat het de dikte heeft die jij wilt.
Je intuitie klopt.
February 2nd, 2015
De eerste maand magnetron-geconcentreerd koken zit erop! En de eerste resultaten van ons hoogst onwetenschappelijk onderzoek zijn binnen.
We geven nog altijd geen licht in het donker. Gelukkig heeft mijn e-reader zelf een lampje.
Er zijn twee pannen naar zolder verbannen om ruimte te maken voor twee magnetronpannen. De ‘snelkookpan’ viel een beetje tegen, dat is eigenlijk gewoon een grotere (en minder stevige) versie van mijn rijstbakje. Van hoge druk is geen sprake. Als grote alleskoker voldoet hij echter prima.
De stoompan vind ik erg prettig, vooral sinds we erachter zijn dat je het deksel niet in de vaatwasser moet doen (dan vervormt ‘ie en sluit niet meer goed af). Ideaal om voor twee grote veganisten groente mee te stomen. De groente blijft lekker en is snel gaar. Aardappels kunnen er ook in, die krijgen dan wel een apart randje die mijn huisgenoot interpreteert als ‘uitgedroogd’ en ik als ‘lekker’.
Er past precies een portie spruitjes in (500g), gelukkig lust mijn covega ze niet.
Wat werkt goed?
In het rijstpannetje/’snelkookpan’:
- Alles wat nat is (soepen, curry’s, etc.)
- Rijst (duh)
- Macaroni, macaroni-met-iets-erbij
In de stoompan:
Wat werkt niet?
- Mie. Doe het nie.
- Aardappels, volgens mijn huisgenoot. Volgens mij wel.
- Dingen die je moet bakken/fruiten. Uien en zo. Mijn oplossing: bakken in een koekenpan, overgooien in de magnetronpan en dan de rest erbij.
Wat is het fijnste aan magnetronkoken?
Dat je als je een magnetronpan koopt een foldertje met de meest bizarre producten krijgt, inclusief teksten die je een schuldgevoel proberen aan te praten als je de grafstenen van je naasten niet goed genoeg onderhoudt. Zeg nou zelf, waar krijg je dat?
January 3rd, 2015
Lang, lang geleden woonde ik op een prachtige zolderkamer met handige balken op voorhoofdhoogte en een micro-keukentje met tweepits elektrisch kookplaatje. Dat was niet de meest praktische opstelling. Toen ik bij de toko een magnetron-rijstkoker spotte voor het zelfs voor arme studenten acceptabele bedrag van 4 euro 95 was ik dus zeker bereid tot experimenteren.
Mijn rijstkoker ziet er ongeveer zo uit, maar dan met een geel deksel:
Magnetron-rijstkoker
Het is een doodeenvoudig enkelwandig plastic ding, het enige onverwachte is dat ‘ie ook een binnendeksel heeft dat een beetje als drukventiel werkt.
Mijn rijstkoker bleek in kortere tijd dan de ‘normale’ kooktijd erg lekkere rijst (/boekwijt/quinoa/amaranth/…) te produceren, en daarom is hij al twee keer meeverhuisd, ondanks de concurrentie van een vierpits gasstel.
Nu hadden we hier ten huize laatst een discussie over gasverbruik vs. elektriciteitsverbruik. Aardgas is niet hernieuwbaar en daarom per definitie niet duurzaam. Wij krijgen daarentegen stroom van een Nederlands windmolencollectief waarin we deelnemen, dus onze elektriciteit is zo groen als Kermit de Kikker. Moeten we dan niet op inductie gaan koken?
Ja, nee, ja, nee, ja, uhm… we hebben besloten ons gasfornuis nog niet weg te doen. Maar bij deze zoektocht ontdekten we wel dat magnetronkoken puur in kilowattuur-per-maaltijd het efficiënst is, met name door de tijdswinst. En aangezien wij niet alleen ecozonnestraalhippies zijn maar ook behoorlijk bèta vinden we dat leuk (en zijn we immuun voor hysterie over ‘straling’, ook handig in deze context).
Als eerste experiment heb ik macaroni met boontjes gekookt in de rijstkoker. Dat was in 8 minuten klaar (kooktijd macaroni: 9 minuten, en dat is exclusief water aan de kook brengen) en was gewoon hartstikke lekker. Succes!
Nu hebben we op de hilarische webshop http://www.ideascomfort.nl/ nog twee magnetron-kook-gadgets besteld, een ‘stoofpan’ (voor de schier eindeloze hoeveelheden linzen- en erwtensoep) en een groente/aardappelstomer. Gewoon om te zien of het werkt, lekker wordt, handig is. Ik ben benieuwd. FOR SCIENCE!
(In een van de studenthokjes van het natuurkundegebouw stond een magnetron met ‘alleen voor voedsel, geen experimenten’. Dat gaf blijk van weinig inzicht in de kook-capaciteiten van mijn medestudenten.)
January 1st, 2015
Ik heb een bijzondere vriendin, die het, naast de ongeveer drie miljoen andere dingen die ze doet, voor elkaar krijgt om bijna uitsluitend uit eigen moestuin te eten.
Daarnaast heeft ze altijd goede raad over bijna alles (zie: ongeveer drie miljoen dingen doen) waar ze je nooit uit zichzelf mee lastig zal vallen (zie: bijzonder). Maar! Nu heeft ze een blog! Er staat nu 1 berichtje op want ze is vandaag begonnen. Haar voornemen is echter een recept per week, dus dat gaat wat worden :)
Spoedt u dus naar http://piarachel.wordpress.com/ en vul maar aan, die vegablogs-lijstjes!
December 23rd, 2014
Vetgedrukt: mijn persoonlijke favorieten. Ik besta voor ongeveer 30 volumeprocent uit hummus.
- Brood, waaronder
- boterhammen
- stokbrood
- roggebrood
- pitabroodjes
- rijstwafels
- Rauwe groenten, waaronder
- wortels
- tomaat
- komkommer
- paprika
- Warme groenten, waaronder
- courgette
- gebakken aubergine
- gepofte aardappel
- Warme niet-groenten, waaronder
- falafel
- bonenburgers
- tofu
- gebakken paddestoelen
- Dingen waarvan je denkt ‘huh’, waaronder
- Dingen om door hummus heen te gooien voor niet-puristen
- sambal
- koriander
- peterselie
- pesto
- gepureerde bietjes
Wat betreft de pastasaus: maak voortaan 2x zoveel pastasaus als nodig. De saus die je overhebt doe je de volgende dag met grote macaroni (groter dan elleboogjes, zeg maar) en een stevige schep hummus in een ovenschaal, goed doorroeren, 30-45min bakken, lekk0r.
Ik heb nog nooit een pannenkoek met hummus gegeten, dat zal ik binnenkort doen (FOR SCIENCE!). Daarbij moet ik wel opmerken dat ik groot fan ben van pannenkoeken met pindakaas en daar lijken veel mensen moeite mee te hebben. Dus hoeveel waarde mijn mening in dezen heeft is de vraag.
December 21st, 2014
Wijn. Kaas. Vlees. Stokbrood. Vlees dat nog onethischer is dan gewoon vlees.
Dat is toch wel een beetje waar ik aan denk bij de Franse keuken.
Nou, dat hoeft dus niet, als je naar Parijs gaat.
Wij logeerden in de wijk Marais en wandelden elke dag door de Rue des Rosiers. Dat is onderdeel van de ‘Joodse Wijk’ – in mijn ervaring is dat buitengewoon handig, want in de koosjere keuken weten ze dondersgoed waar allemaal vlees of melk in zit (ei mag bij beide dus dat is altijd even opletten). En jawel, we zagen bij een klein eethuisje zowaar een bordje ‘falafel vegan’. Woehoe!
Verder is geen trip door culinair wonderland compleet zonder… euh… hamburgers? Die aten we bij http://hankburger.com/ , waar men niet alleen gewoon erg lekkere burgers serveert maar ook in alle opzichten regenboogecohipstervriendelijk is. Dat compenseert qua gevoel een beetje voor al die flessen water die je koopt omdat het kraanwater zo smerig smaakt (we deden natuurlijk wel grote flessen en die dan overgieten in onze doppers).
(Over doppers gesproken, die mag je dus niet mee het museum in, ook al zijn ze waarlijk Dutch Design. Ik zou het discriminatie of chauvinisme noemen, maar ze hadden ook een Van Gogh hangen.)
Omdat we krenterige Hollanders zijn en gewoon geen zin hebben om twee keer per dag opgeprikt in een restaurant te zitten lunchten we voornamelijk met stokbrood + hummus. Puntje van aandacht is wel dat in ongeveer de helft van de soorten hummus roomkaas zit, dus let op! Ik heb geinformeerd of dit genoeg reden is om Frankrijk uit de EU te laten knikkeren. Dat schijnt niet zo te zijn. Misschien maar beter ook want ooit moet dat EU-verbod op foie gras er toch eens komen.
MAAR over foie gras gesproken… neemt u even een momentje om de walging en het verdriet opzij te zetten… er is ook nog zoiets als ‘faux gras’. Veganistische foie gras. Dat hebben ze onder andere bij http://www.gentlegourmetcafe.com/ als voorgerecht. Dat kost dan 15 euro voor drie happen, en… het is het lekkerste dat ik ooit gegeten heb.
Het Gentle Gourmet Cafe is het waard om voor op en neer naar Parijs te gaan. Wel eerst reserveren. Wij kwamen op vrijdag vrolijk op de bonnefooi aanlopen en hebben toen maar gereserveerd voor zaterdag. Neem je omni mee en voer hem/haar de seitan bourgignon, leef je zelf uit met het mokka-toetje en de salade met drie soorten notenkaasjes. En die faux gras dus. Mijn IQ daalt live op dit moment 30 punten van de herinnering alleen al.
Meer Parijs-tips:
- Zorg voor je eigen ontbijt. Een kop koffie met chocoladebroodje maar dan zonder chocoladebroodje is geen ontbijt namelijk.
- Neem oordoppen mee voor in de Thalys, tenzij je kindergegil heel rustgevend vindt.
- Ga naar het Musée d’Orsay.
- In het penthouse-restaurant van het Centre Pompidou is de koffie even belachelijk duur als op andere populaire plekken (niet duurder, dus) en je krijgt er vier stuks serveerpersoneel in smoking en/of op angstaanjagend hoge hakken bij, waarvan er eentje alle stoelen op en tafels op een exact rechte lijn aan het zetten is. Ik denk eigenlijk dat het een conceptuele performance was.