De radicale gedachte

Een van de vele clubjes waar ik wel eens iets voor doe organiseerde een soort van feestje. Daar was natuurlijk een feestcommissie voor, die fantastisch werk heeft verricht. Daarnaast waren er nog wat mensen nodig om rondom en tijdens het feestje computerige dingen te doen. Aangezien dat mijn sterke punt is werkte ik daar graag aan mee.

Aan het eind van het feestje werd de feestcommissie (allen dames) bedankt, met elk een zeer mooie bos bloemen waar ze volgens mij wel blij mee waren. De computerige mensen werden ook bedankt, met elk een zeer mooie literfles bier waar ze ook wel blij mee waren.

Ik kreeg mijn bier met de begeleidende opmerking: “Heel erg bedankt voor al je inzet, en omdat je in het mannenteam zat krijg jij bier.”

Nou was ik zeer verguld met zowel het bier (toevallig een merk dat ik wel te hachelen vind) en het bedankje (had echt niet gehoeven), maar met de formulering (mannenteam) iets minder.

De vrouwen om mij heen snapten dat direct. Terwijl wij nog druk bezig waren onze onderkaken weer van de vloer op te takelen en verbijsterde blikken uit te wisselen zei een van de aanwezige heren “Wat is het probleem? Het hele idee van feminisme is toch dat jullie net als de mannen behandeld willen worden?”

Ik kan zeker begrijpen dat je dat zo interpreteert, lieve mannelijke clubjegenoot, maar, nee.

Nee.

NEEEEEEEEEEEEE.

Feminisme is het radicale idee dat o.a. vrouwen mensen zijn. Niet mannen. Mensen. Wat dit betreft is het jammer dat de term humanisme al bezet is, want dat is eigenlijk precies wat het is.

Mensen zijn, onder meer:

  • vrouwen
  • mannen
  • mannen waarvan we ooit dachten dat het vrouwen waren
  • vrouwen waarvan we ooit dachten dat het mannen waren
  • mensen die  man EN vrouw of geen van beide of iets anders zijn
  • personen die van zichzelf lichtroze zijn
  • personen die van zichzelf niet lichtroze zijn
  • sopranen

Daaruit vloeit voort dat als je iets wilt regelen, het wel zo prettig is als je het regelt zodat het werkt voor, je weet wel, mensen. Daarbij kun je prima onderscheid maken in de zin van “alleen mensen die daadwerkelijk een statistisch significant percentage van het totaal staand plassen krijgen een standaardoplossing op de werkvloer waarmee dat pragmatisch geimplementeerd kan worden”. Dat is het punt niet.

Het punt is dat je niet standaard denkt aan een witte man en dan, mochten omstandigheden je daartoe dwingen, nog een zinnetje aan toevoegt voor de rest van de mensheid.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.