Cola light and prejudice

Mijn grootste persoonlijke ergernis is dat ik vaak geen verantwoordelijkheid neem voor mijn omstandigheden maar er wel over loop te zeiken. Nou is het natuurlijk een fictie dat alles kan als je het maar wil, en ik heb niet oneindig veel energie, en bladiebla, maar toch.

Helaas ben ik niet de enige en ook bij andere mensen erger ik me er aan. Ik ben, zoals een goede vriend me een keer vertelde want daar zijn goede vrienden voor, soms best wel veroordelend. Vooral als ik de keuzes van mensen niet snap, omdat we er bv met z’n allen dood door gaan en zo. Hoe kan het dat we vaak eigenlijk wel weten wat goed is maar het niet doen?

Eten bijvoorbeeld. ‘We’ als mensheid, dwz de wetenschap, weten al decennia wat goed eten is – niet op het niveau van ‘moet je twee gojibessen vòòr en twee ná de yakyoghurt eten of mag het door elkaar’, maar wel van “Eet niet teveel, niet te bewerkt, en vooral plantjes“.

Nou snap ik dat daaraan minder te verdienen valt dan aan poedersoep met Spongebobvermicelli, maar gaan we ons daar echt achter verschuilen? Ja sorry de plaatjes op de verpakking waren zo mooi? Sonja Bakker zei dat het goed was? Ik Heb Toch Gewoon Recht Op Een Lekker Stukkie Vlees Bij Mijn Avondeten Want Ik Werk Er Hard Genoeg Voor?

En dan nog maar een maagzuurremmertje of cholesterolpilletje erachteraan. Kom op zeg! 80% van de chronische ziekten en voortijdige dood is te voorkomen door stoppen met roken, gezonde voeding en genoeg beweging. Ik heb twee dierbaren met niet voedinggerelateerde hart- en vaatziekten en dat wens je je ergste vijand niet toe. Waarom kiezen we er dan vervolgens zelf voor in de supermarkt?

Het zal wel aan mij liggen, maar ik begrijp het niet. (En dan hebben we het nog niet eens over het klimaat gehad, of ethiek.) Als ik voor het eerst met iemand eet en die persoon eet vlees ben ik altijd echt oprecht verbaasd. Het standaard-mensje in mijn hoofd is namelijk vegetariër dus zolang ik geen tegenstrijdige informatie heb ga ik er altijd vanuit dat iemand dat is (net als dat ik er vanuit ga dat iedereen gevoelige knieën heeft en te snel ja zegt op dingen die ze eigenlijk niet zien zitten – maar dat terzijde).

En dan doet iemand ineens filet americain op z’n brood, en dan denk ik, waarom? Ik dacht dat je slim was. En dan vraag ik soms, waarom? Ik dacht dat je slim was. En dan zeggen lieve vrienden, Anna, je kunt soms een beetje veroordelend overkomen.

Ja, dát snap ik wel, ondertussen. Maar dat andere dus nog steeds niet eigenlijk.

Waarom?

2 thoughts on “Cola light and prejudice”

  1. Dat klinkt ook best veroordelend, als je iemand veroordelend noemt.

    Maar goed, een oud-collega van mij ging altijd vol in de aanval als hij erachter kwam dat iemand vegetariër was. Hij kon zich werkelijk niet voorstellen dat iemand alleen groenten at. Ik moest er altijd om gniffelen, maar je hebt gelijk dat iemands individuele keuze wel impact kan hebben op andermans/diers leven.

Leave a Reply to Jeroen Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.