Als ik in een paar zinnen samen moet vatten wat autisme voor mij betekent, bijvoorbeeld omdat iemand me probeert uit te leggen dat ik niet autistisch kán zijn, zeg ik: het is een informatieverwerkingsstoornis. Ik filter informatie die binnenkomt minder effectief en sommige informatie, zoals gevoelens en zintuigen, verwerk ik veel minder snel. (Andere informatie, zoals tekst, juist heel snel trouwens.)
Dat gebrek aan filteren en trage verwerken leidt tot vele hilarische avonturen maar beïnvloedt mijn gedrag ook sterk. Het is bijvoorbeeld waarom het de huisgenoot verboden is om de afwasmachine uit te ruimen. En waarom mensen grappen maken in de trant van “Haha ik ben zo autistisch ik schrijf graag met zwarte inkt ipv blauwe”.
Ik heb Een Systeem voor de spullen in de keuken. Het Systeem is natuurlijk objectief superieur aan alle andere systemen, maar heeft met name als voordeel dat ik niet voor verrassingen kom te staan als ik aan het koken ben. Verrassingen zijn slecht. Verrassingen tijdens het koken betekenen: stoppen met wat je aan het doen was, ruimte maken in je hoofd voor actie ‘Zoeken naar de rijstkoker’ (dat duurt even, want trage informatieverwerking), rijstkoker zoeken, actie ‘Zoeken naar de rijstkoker’ afsluiten, informatie over waar je mee bezig was weer inladen in je hoofd (duurt lang), verder met koken, maar nu een stukje moeier en gefrustreerder.
Op diezelfde manier heb ik heel veel systemen. Pre-diagnose deed ik het ook al, in mijn studententijd was het in sommige kringen zo bekend dat mensen in koor “Anders wacht je even op het systeem!” riepen zodra ze zagen dat ik op het punt stond om dat tegen iemand te zeggen.
Die systemen zijn wel eens vermoeiend voor mijn omgeving, bijvoorbeeld als ze me ergens in onderbreken en ik dan kwaad word, of ze de barbaarse opvatting hebben dat vorken links van de lepels horen in de bestekla, of niet snappen dat elke stapel kleren op de vloer van mijn kamer een eigen status en functie heeft en ze dus absoluut niet op één stapel kunnen.
Als een systeem echt niet samengaat met dat van een ander (al zijn ze, zoals gezegd, objectief superieur aan alle andere mogelijke manieren om iets te doen) ben ik wel bereid om het aan te passen. Meestal ben ik er dan binnen een paar jaar wel aan gewend. Toch wil ik graag een lans breken voor mijn systemen, want het geeft me enorm veel ruimte in de dagelijkse stortvloed aan informatie.
Dus inderdaad, een plankje hoger is meer ruimte voor de rijstkoker. Maar laten we het toch maar op mijn manier doen.
Alweer heel herkenbaar. Dank je wel dat je deze verhalen schrijft, het helpt mij enorm om de dingen die ik wel ervaar maar niet onder woorden kan brengen uit te leggen aan de mensen om me heen.
Dankjewel! Ik doe het graag, precies daarom. Dus fijn om te weten dat het je helpt.
Ja jouw manier is prima maar helaas zijn we niet allemaal Anna.
weer een heerlijk duidelijk en tegelijk relativerend blog Anna
Gelukkig zijn we niet allemaal mij, ik word al moe bij de gedachte aan meerdere Anna’s :) (en de volgorde die vorken, messen en lepels in de bestekla moeten hebben komt van jou trouwens, die heb ik vervolgens bij pappa en alle huizen waar ik daarna kwam rücksichtslos doorgedrukt)
Ha fijn, toch nog ergens goed voor geweest mijn opvoeding😏