Hoe maak je onderscheid tussen werkweek en weekend in tijden dat je belangrijkste taak BINNEN BLIJVEN is? Wij doen het met lekker eten. Normaal eten we ook lekker, maar op zaterdag eten we wentelteefjes of pannenkoeken als ontbijt/lunch en op zondag afbakbroodjes.
Het is best fijn om samen te ontbijten, normaal is de huisgenoot net beneden als ik (te laat) de deur uitvlieg naar roeitraining.
De tafel was ook extra gezellig, met de bloemen die de huisgenoot van zijn vitale werkgever had gekregen als dank voor zijn vitale inzet voor zijn vitale werk. Daar zit ik nu alleen naar te kijken, want net als op zondagen als de pest niet door het land waart zit de huisgenoot boven te werken.
Het is belangrijk om de normale routines vast te houden geloof ik, dus het is prima dat hij dat doet. We gaan ook gewoon door met zoveel mogelijk andere normale dingen, zoals dat de huisgenoot mijn spullen in de vaatwasser zet voor ik er klaar mee ben. Ik bof maar met iemand die zo zijn best doet voor mijn geestelijk welzijn.
Gister heb ik boodschappen gedaan voor mijn vader, die eerder deze week even koorts had maar daarna gelukkig niet meer. Hij is nu wel eindelijk bereid niet meer op avontuur te gaan. Of naar de supermarkt. Wat op dit moment hetzelfde is. Mijn dag wordt daar dan weer wat avontuurlijker van, want niet alleen moet ik met de andere bezoekers van de supermarkt en hun karretjes de anderhalve-meter-dans doen, maar ook dingen zien te vinden die als veganist niet in mijn repertoire zitten. Ik had werkelijk geen idee waar ik het vlees kon vinden. Bleek naast de vleesvervangers te zijn! Zo zie je maar weer, ook binnen 500 meter van je huis kun je allerlei opwindende ontdekkingen doen.
Afgelopen vrijdag zag ik het allemaal even niet meer zo zitten (het wachtwoord is ‘ik wil dit lezen’, als je het wil lezen). Toen ben ik toch maar op de roeimachine gaan zitten en net als altijd knapte mijn humeur daar wonderbaarlijk van op. De dreiging is onwerkelijk, wij werken niet in de zorg. We boffen ontzettend.