Het eerste “echte” weekend, omdat ik afgelopen woensdag met m’n nieuwe baan begonnen ben. En gruwelijk mooi weer: zonnig, mild windje, twintig graden… waar wij doorgaans hevige zeil- respectievelijk roei-kriebels van zouden krijgen. Maar dat kan nu niet, dus kregen we ze niet. Lekker rustig!
Op vrijdagavond richtte mijn vader via Skype een genadeloze moordpartij aan op het Mens-erger-je-niet-bord.
Op zaterdag namen we de kookwekker mee de achtertuin in om te weten wanneer de broodjes afgebakken zouden zijn…
…kreeg ik bloemen van mijn nieuwe werkgever…
…haakte ik de afscheiding van lijf en mouwen van mijn trui in wording…
…en begon ik aan een nieuwe sok, onder het motto “het leven is kort, breek nú je mooiste bol garen aan”.
Ik had zaterdag een extra relaxte dag want de huisgenoot was bereid boodschappen te doen. Omdat ik ook voor m’n vader boodschappen doe kom ik nogal vaak in de winkels, wat bloedirritant en behoorlijk stressvol is. Heerlijk om me op het opruimen van de boodschappen te kunnen storten. Ik bevond me de hele dag in de voor- of achtertuin (behalve bij het boodschappen opruimen, want die horen niet in de tuin), waarbij mijn locatie wordt bepaald door het ritme van de buurkinderen. De kinderen voor en achter wisselen hun krijsmomenten zo’n beetje af en ik kuier dan naar de plek zonder lawaai, als de maan en het getij.
Mensen die met me hebben gewerkt weten dat ik een lichte bakjesfetish heb. Ik nam vaak zowel ontbijt als lunch mee naar mijn werk en heb voor iedere soort voedsel een specifiek vervoermiddel die nu dus collectief staan te verstoffen want we gaan nergens. meer. heen. Zo ontdek je wel weer nieuwe dingen, zoals dat mijn havermout-ontbijtbakje PERFECT is om zelfgekweekte alfalfa fris in te houden.
En dat levert lekkere vegaburgers op.
Op zondag kwam ik zowaar over de erfgrens, en fietsten we een rondje, waarbij mijn doel is mijn Twittervolgers te voorzien van premium lammetjescontent, en de huisgenoot zorgt dat we niet plat worden gereden. Ik vind fietsen in grote lijnen stressvol op het moment. Er zijn veel mensen en het waait. Maar we moeten wel blijven bewegen. En er zijn lammetjes. Dus.
