Werk in uitvoering

“Een mens! Is gezond! In een toestand! Van Psycho! Sociaal! Somatisch! Welbevinden!”

Aldus doceerde Mevrouw de Buck tegen dertig dertienjarigen in Haarlem, en ik ben haar daar nog steeds dankbaar voor.

Ik ben namelijk ziek en dat gaat nog maanden duren. Maar psycho-sociaal-somatisch welbevinden, dat is best haalbaar. Niet de hele dag. Misschien zelfs niet elke dag. Maar zoals je vlekjes zon ziet in de schaduw van een boomkruin, zo zijn er vlekjes gezond, kleine oases in het ziek zijn.

Zo’n oase vind je bij toeval (en de enige juiste reactie is doodstil blijven zitten en ervan genieten, want je wandelt er ook zo weer uit).

Dat toeval is geen random toeval. Je hebt er invloed op. Hier thuis noemen we het het “dobbelsteensysteem”: een aantal keer per dag moet je een dobbelsteen gooien. De uitslag ervan bepaalt of de komende uren goed, oké, slecht, of beroerd zijn. Maar welke uitslag tot welk resultaat leidt staat niet vast! Het kan verschuiven door wat je doet. Ben je heel braaf geweest, dan is een 4 gooien al genoeg voor “goed”. Heb je bewust of onbewust iets stoms gedaan (zoals de stad in gaan, of wonen in een straat waar glasvezel wordt aangelegd), dan is alleen een 6 genoeg voor “oké”.

Helaas kun je altijd zes keer achter elkaar een 1 gooien, en dan zit (lig) je daar, met al je braafheid. Niet heel motiverend. Daar staat dan weer de zeldzame onverdiende 6 tegenover, zoals die keer dat ik zaterdag naar een roeiwedstrijd was geweest en me zondag gewoon goed voelde. Alsof je achter de blikjes tomaat een vergeten zak tjips vindt, vijf minuten voor Even tot Hier begint.

Alle acties en natuurlijk inacties die we moeten doen om “braaf” te scoren, en de maffe dingen die wij uithalen om ook op slechte dagen nog een en ander voor elkaar te krijgen, noemen wij thuis “postcovid-het-bordspel”.

Als je wilt kun je meespelen. Opdracht 1: leg aan je huisgenoot uit hoe je een mango snijdt zonder de woorden “snijden”, “mes”, “schil”, “pit” of “mango”, want die ben je vergeten.

De kracht van het woord Dinges kan niet worden overschat.

Zo zijn we niet altijd in een toestand van psycho!-sociaal!-somatisch! welbevinden!, maar we dingessen vaak wel prima dinges.

En dat is ook oké.