Door De Huisgenoot
Tja, heb je even…
Het is de meest gestelde, maar ook moeilijkst te beantwoorden vraag. Hij is namelijk nogal gelaagd. Van afstand bekeken gaat het natuurlijk beroerd, maar deelaspecten van het leven gaan eigenlijk best goed. Zo boeken we bijvoorbeeld mini-stapjes vooruitgang, houden we het samen verrassend goed uit en genieten we van de lieve mensen die ons helpen. Het maakt dus nogal uit vanuit welk of wiens perspectief je het bekijkt.
Wat ook veel uitmaakt is wannéér je de vraag krijgt. Aard van de kwaal is nou eenmaal dat de dagen enorm van elkaar kunnen verschillen. Dit werd een keer goed duidelijk toen ik in één week twee collega’s had gesproken. De collega’s waren elkaar vervolgens tegengekomen, waarop ze elkaar vertelden hoe goed respectievelijk slecht het wel niet met mij ging. Een kleine communicatiestrategie leek dus op zijn plaats.
Daarom hebben we al veel tijd besteed aan het bedenken van bondige formuleringen die een reëel beeld schetsen maar niet te zuur zijn. Van optimisme worden de dagen namelijk een stuk leuker.
Een kleine greep:
- Naar omstandigheden goed, maar de omstandigheden zijn beroerd.
- Slecht, maar het moreel is hoog.
- Door jouw bril slecht maar door de onze best oké.
- We voelen ons goed, zolang we maar niets doen.
- Het zijn dagkoersen maar de grote lijn lijkt te stijgen.
- Ik kan alles, maar niet langer dan een half uur.
- Of eigenlijk wel, maar dan is het wel de rest van de week ellende.
Je ziet, het valt nog niet mee. Het loont daarom toch wel de moeite om in ieder geval voor een aantal mensen dichtbij te investeren in de communicatie. Zo heb ik met mijn teamleider iedere week een bijpraatmomentje. Dat lijkt veel maar het heeft er wel voor gezorgd dat zij heel goed de grilligheid en de mentale ups en downs mee krijgt. Daar ben ik nu heel blij mee.
Ook de familie gaf desgevraagd aan dat de grilligheid het ze lastig maakt een goed beeld te vormen. Ze geven ook aan dat ze het fijn vinden dat we geregeld artikelen doorsturen. In dit kader kan ik de eerste patiëntendag die onlangs werd georganiseerd niet onbenoemd laten*. En mijn logboek met puntensysteem bleek naast een hulpmiddel voor mezelf ook een bruikbaar communicatiemiddel.
De gouden tip komt overigens van mijn schoonzus, die zich heeft aangewend om te vragen: ‘hoe is je dag?’. Het antwoord daarop staat namelijk gewoon in mijn logboek.
* Deze dag was nadrukkelijk ook voor naasten bedoeld en de samenvatting en presentaties vind je hier.
Als mensen vroeger aan Boudewijn Büch vroegen hoe het met hem ging was zijn standaardantwoord: “Slecht, maar verder goed.”
Mijn vader zegt vanuit zijn rolstoel “Op rolletjes, zoals je kunt zien.”
Ik zeg vaak: “Met slechte mensen gaat het altijd goed.”, “Ik word momenteel heel gelukkig van het weer.”, of “Een Stronk is moeilijk rooien.” (Variant op ‘onkruid vergaat niet’).