Postnormaal: een soort van follow-up

Sinds de laatste lezing van Encyclopedie van de Angst zit ik een beetje te denken over de relatie wetenschap-politiek, en dan specifiek het punt waar wetenschap de basis voor beleid moet zijn.

Het voorbeeld dat veel mensen dan terecht meteen te binnen schiet is klimaatwetenschap: grote discussies in de wetenschappelijke gemeenschap, met onduidelijkheid over waar de consensus ligt, samen met enorme belangen en (is min of meer de consensus) tijdnood. Hoe zorg je dat politici een verantwoorde afweging gebaseerd op feiten kunnen gaan maken?

Ik ben er nog niet uit ;) Maar ondertussen is er wel food for thought:

Een van de grotere discussiepunten op het gebied van klimaatwetenschap was het relletje rondom de Himalaya-gletsjers in het IPCC-rapport. Nu blijkt dat de Indiase minister die hier over gaat een hoop interessants te zeggen heeft, en afsluit met

We need more robust science and less sensationalizing and sermonizing on the Himalayan glacier issue.

Wat natuurlijk waar is.

Boek: De Aankomst

Alle plaatjes in deze post zijn eigendom van Shaun Tan.

Ik ben dol op gezelschap!

Vooral als het geen troep maakt (en niet een berg kaas over het eten gooit zonder eerst te proeven, GROTE BROER).

Maar ik lees nogal veel, om studietechnische redenen. Daarom heb ik regelmatig alleen tijd voor het soort gezelschap dat op de bank in slaap valt. Gelukkig hebben mijn vrienden wél allemaal een wild en meeslepend leven, dus dat gaat meestal vanzelf. En voor als ze echt te wakker zijn heb ik nu een nieuwe oplossing: boeken waarvan ze stil worden. Continue reading Boek: De Aankomst