Wederom een essay voor het vak “Filosofie van de Natuurwetenschap” of “Grondslagen van de natuurkunde” of hoe heet dat vak eigenlijk? In ieder geval. Ik vond dit een heel leuk onderwerp, en ik hoop nog eens in de boeken vol die er over geschreven zijn te kunnen duiken.
Continue reading Onderscheid tussen empirisch equivalente theorieën
Als tijdgenoot en leerling van Plato, de rationalist pur sang, is het gemakkelijk Aristoteles alleen in contrast te zien en hem tot pure empirist te verklaren. In werkelijkheid had zijn filosofie ook sterke rationalistische elementen. Hij vond dat ware kennis door deductie wordt vekregen, en ook zijn leer van de doelen en potentieel/actueel zijn is sterk rationalistisch. In dit essay zal ik echter onderbouwen dat Aristoteles in de eerste plaats een empirist is. Al toetste hij niet aan de waarneming zoals dat in de moderne natuurwetenschap gebeurt, toch is de waarneming begin- en uitgangspunt van zijn kennisverwerving. Continue reading Empirisme en rationalisme in het denken van Aristoteles
Die Hare Krishna had het waarschijnlijk helemaal niet verdiend om een neurowetenschappen-, natuurkunde-, psychologie-, en wetenschapsfilosofiestudent, samengebundeld tot in totaal twee vlees-en-bloed-pakketjes met geldingsdrang, tegen te komen.