Voeder een vega: hokjes

Ik was van plan iets grappigs en informatiefs te schrijven over alle verschillende soorten veganisten die er rondlopen. Maar ik vond het te deprimerend.

Het is, denk ik, vaak erg handig om te weten wat voor motivering iemand heeft om geen dierlijke producten te eten. Sommige ethische veganisten, dat zijn de mensen die primair vanwege dierenrechten veganist zijn, zullen wel iets met melk erin eten als het alternatief weggooien is, omdat ze het niet nutteloos verloren willen laten gaan. Mensen die vanwege algemene gezondheidsredenen veganist zijn willen soms bij uitzondering wel eens “gepland” afwijken als ze bijvoorbeeld bij iemand op bezoek zijn, net zoals veel gezondheidsfreaks ook wel eens een patatje halen. Medisch veganisten die behoorlijk direct ziek worden van dierlijke producten hebben liever een avond honger dan een boterham met kaas.

Als je kookt voor een veganist is dat belangrijke informatie, dus vraag ernaar.

Maar dan de volgende stap.

Ik heb een grote sympathie voor ethisch veganisten. Maar dat is niet mijn primaire motivatie om geen dierlijke producten te gebruiken. Ik moet wel zeggen dat ik geneigd zou zijn om naar niet-leren schoenen te zoeken als de mijne aan vervanging toe zijn, maar als ik morgen niet meer ziek zou zijn zou ik bij de volgende Italie-trip de buffelmozzarella niet kunnen laten liggen. Een deel van de ethisch veganisten vindt mij daardoor geen “echte” veganist en, nou ja, dat mag natuurlijk – wat anderen ervan vinden verandert niks aan mijn leven. Maar ze kunnen soms ook als een zwerm horzels neerdalen op ex-veganisten of anderen die niet “voldoen” en dat vind ik jammer. Je schiet er niks mee op.

Er zijn ook mensen die mijn veganisme accepteren omdat ik er “niets aan kan doen” maar van andere mensen vinden dat ze maar gewoon moeten eten wat de pot schaft. Daar heb ik om twee redenen moeite mee. Ten eerste kan ik gewoon dierlijke producten eten, en veel mensen in mijn situatie doen dat ook. Sommigen reageren er minder sterk op en anderen vinden het niet de moeite van het dieet aanpassen waard. Een keuze heb je altijd. Het is mijn keuze om dit te doen, en je mag gerust mij irritant vinden als je apart voor me “moet” koken, niet mijn immuunsysteem. (Je mag ook gerust niet voor me koken, ik heb HEEL veel magnetronbakjes, al waardeer ik de mensen die het wel doen enorm.)

Het tweede deel van deze instelling waar ik moeite mee heb is het niet accepteren van de keuzes van ethisch veganisten. Ja, het is onhandig als je apart moet koken. Nee, misschien snap je niet waarom ze het doen. Ja, sommige (die ben ik trouwens nog nooit in persoon tegengekomen) ethisch veganisten kunnen prekerig en vervelend doen. Maar moraliteit is geen absoluut ding. Er zijn op de wereld genoeg gebruiken die in hun context normaal zijn, maar die wij westerse bleekscheten absoluut onacceptabel vinden. Zou je daar aan mee doen om een goede gast te zijn? Of zou je liever hebben dat je zonder al te veel gezeur toestemming kreeg om langs de kant te staan bij het spektakel?

Zo, dat was mijn dosis “laten we allemaal lief voor elkaar zijn” van vandaag :) Ik loop nog vier restaurantbesprekingen en vele eettips achter op schema, dus binnenkort kunt u met uw nu nog meer geaccepteerde knuffelvega moeiteloos aan eigen of gehuurde dis.

Leave a Reply