De vieze, saaie en dure gids naar goddelijke havermout
Ik kom uit een brinta- en broodgezin, dus ik at mijn eerste havermout pas toen een huisgenootje in mijn studentenhuis besloot dat ik bijgevoederd moest worden. Dank je, huisgenootje!
Havermout kost echt niks (je betaalt 38 cent voor een Euroshopper-verpakking met een prachtig design en de inhoud krijg je gratis) en het is bevat zogenoemd “compleet eiwit”: dat wil zeggen dat alle verschillende stukjes eiwit die wij nodig hebben er in zitten (hoewel van niet elk stukje evenveel). Qua eiwit is havermout bijna zo goed als soja, en voor veganisten dus Echt een Goed Idee. Verder is het erg makkelijk klaar te maken, zeker als je een magnetron hebt.
Het is alleen wel een beetje suf, tenzij je erg van eten houdt dat van hap één tot het op is exact hetzelfde is qua smaak en textuur (ook een deugd). En die smaak en textuur zijn op zich best oké, maar ik word er niet wild van.
De weg naar havermout waarvoor mensen zich wenend op de grond werpen loopt dan ook via smaak en textuur.
Basisrecept
4 eetlepels havermout
Water (het wordt alsnog romig)
Snufje zout
Doe de havermout, het zout en het water in een kom, zet in de magnetron, roer elke minuut even om. Hoe minder water hoe dikker het eindproduct (nee echt? Ja echt!) en hoeveel je lekker vindt moet je zelf uitzoeken (pro-tip: water toevoegen is makkelijker dan het er weer uithalen).
Na twee minuten is het op eetwarmte en ook geschikt om te eten, maar nog behoorlijk korrelig. Als je het gladder wilt kun je ofwel langer magnetronnen, ofwel het de avond ervoor al twee keer een minuutje doen, in de koelkast laten overnachten, en de volgende ochtend weer opwarmen.
Smaak, textuur, variatie
Nu wordt het leuk! Er zijn twee soorten toevoegingen waardoor havermout metamorfoost in haute cuisine: textuurders en smaakjes.
Textuurders zijn er zodat je nog iets om op te kauwen hebt, of gewoon maar af en toe iets anders tegenkomt dan havermout. Het bekendste lid van deze categorie is het Handje Rozijnen. Ik houd van geweekte rozijnen, maar dat hoeft niet. Andere opties in mijn eigen top zes zijn dadels (in stukjes), blauwe bessen (kan uit de diepvries), stukjes appel, stukjes peer, noten, en sommige mensen houden van banaan in deze context.
Daarnaast kun je de havermout zelf nog pimpen door het toevoegen van smaakjes: suiker, honing, anijsblokjes (of gestampte muisjes), kaneel, citroenschil, vanillearoma, jam, hagelslag (dat smelt, dus niet echt textuur)… of pindakaas, doe eens wild.
De truc is nu het combineren van een textuur-ding met een smaak-ding. Mijn standaard is rozijnen met wat er uit de voorraadkast komt vallen als ik het deurtje opendoe (de lychee-thee was avontuurlijk maar niet echt een succes), en mijn huidige favoriet is dadels met citroen.
De mogelijkheden zijn echt enorm en je kunt met een gemiddelde keukeninhoud een week lang havermout eten zonder twee keer hetzelfde te hebben. En het is goed voor je. En goedkoop. En lekker. Dude! Veel plezier ermee.