Vega onderweg: Onigiri

Onigiri zijn gevulde rijstballen. Een soort draagbare sushi. Het is picknick- en reiseten bij uitstek, want als je het handig aanpakt heb je niet eens bestek nodig om het met schone handen te kunnen eten! Het is alleen wel gewoon rijst met een smaakje dus idealiter doe je er nog iets van groenten bij.

Onigiri kun je in vormpjes kneden omdat de rijst plakt. Er is een subtiel verschil tussen “gewone” rijst doorkoken tot het plakt, en Japanse/sushirijst gebruiken, namelijk dat het eerste ontzettend vies is en het tweede lekker. Het heeft wel iets meer liefde en tijd nodig dan gewone rijst.

Vervolgens is er nog een vulling nodig. Traditioneel is ume, geconserveerde pruimpjes (formaat flinke druif, voorkom onaangename verrassingen door de pit er even uit te halen) maar er is nog veel meer mogelijk, gebruik je fantasie. In de voorbeelden gebruikte ik noten-misopasta, waarvan het recept nog wel een keer komt.

Onigiri

lunch- of bijgerecht
1 persoon
Bereidingstijd: 1.5 uur passief, 15 min. actief

Ingrediënten

1 theekopje (160 ml) sushirijst
1.5 theekopje water
Vulling
Nori

Verder nodig
Pan
Kom
Zeef
Stevig kopje en vershoudfolie OF onigiri-vormpje

Was de rijst: doe de rijst in de kom, zet ruim onder water, hark er wat doorheen met een lepel of je handen. Giet voorzichtig af. Herhaal tot het water niet meer groezelig is. Laat de rijst dan even uitlekken in de zeef, doe het met het afgepaste water in de pan en laat een half uur tot een uur staan.

Bel je moeder, doe de afwas, schrijf een essay…

Zet de pan op een zacht vuurtje. Laat de rijst aan de kook komen en dan 15 minuten doorkoken. Hoe vaker je spiekt, hoe groter de kans dat het aanbrandt. Zet dan het vuur uit en laat de rijst nog tien minuutjes bijkomen van deze ervaring (het is anders toch te heet om vast te pakken).

Als je een onigiri-vormpje hebt, vul dan beide helften, maak een kuiltje in het midden, vulling er in, helften aandrukken, klaar. (De meeste toko’s met Japanse selectie hebben rijstvormpjes.)

Als je geen vormpje hebt kun je de balletjes ofwel in je handen kneden (bv indien je mijn moeder bent HOI MAM en zowel hand-oogcoördinatie als hittebestendige handen hebt) ofwel met de volgende truc:

Zet het kopje op een werkblad. Scheur een stuk vershoudfolie af en leg dat er overheen. Duw het in het midden naar beneden.

Doe ongeveer twee eetlepels (met berg, maar dat gaat vanzelf) in het kopje. Duw het tegen de randen. Het moet niet te dik zijn, maar er moeten ook geen gaten in vallen.

Twee theelepels vulling in het midden…

…en neem het pakketje in je hand. Kneed de randen een beetje naar binnen, over de vulling heen.

Knijp met je ene hand zachtjes de gaten uit de rijst, en draai met de ander het folie dicht zodat alles mooi wordt aangedrukt.

Je kunt ‘m rond laten of in een vorm kneden, driehoekjes zijn traditioneel. Klaar is je onigiri! (Dit is een beetje een kleintje trouwens, dat past beter in mijn lunchbakjes. Grotere zijn wat makkelijker “naadloos” te krijgen.)

Nu wil het geval dat plakrijst plakt, en wel op zo’n overtuigende manier dat als je het met je handen eet die ook gaan plakken. Ik heb zelf geen tafelmanieren dus ik zit er niet zo mee, maar er is een leuke en culinair uiterst verantwoorde methode om het te voorkomen:

Nori! Vouw een stukje nori om een zijde heen (of pak het helemaal in als je dol bent op nori, het is vreselijk gezond en zo) en je handen blijven schoon. Voor onderweg kun je de stukjes apart meenemen en er ter plekke om doen, dan worden ze niet slap.

Ik heb zelf niet altijd zin in nori omdat het zo naar vis smaakt en dan slaat mijn o-dit-eten-is-niet-goed-alarm aan. Een blaadje sla werkt ook.

Tags: ,

Leave a Reply