Vies, saai, moeilijk en duur

Hummus, humus, houmous, hamus (spellingpuristen worden verzocht op te merken dat het hier om een transcribatie uit een ander alfabet gaat… dat meestal geen klinkers noteert. O en wist je dat het Arabisch drie soorten t’s heeft? De stemloze alveolaire plosief, de stemloze dentale fricatief, en faryngalisering? Persoonlijk vind ik “dentale fricatief” klinken als iets waar een veganist zich niet mee bezig dient te houden, dus laten we het hier maar bij laten) is een kikkererwtenpasta uit het Midden-Oosten.

Voor een hoop informatie over waarom kikkererwten superhelden zijn en wat de verschillen tussen kookmethoden zijn, zie dit heerlijk bizarre filmpje:

…ik haal ze hiervoor gewoon uit een potje.

Hummus is heerlijk als broodbeleg, dip voor rauwe groenten, compagnon van gebakken champignons, en zichzelf. Je kunt het mengen met olijven, koriander, dille, meegepureerde rode biet, chilipeper, komijn, of zo goed als elk kruid dat prominent in je hoofdgerecht zit of dat complementeert. Ton sur ton koken.

Hier dan twee recepten voor hummus: eentje die in vijf minuten klaar is, eentje die dat, euh, niet is.

Snelle hummus

400g kikkererwten (uitgelekt)
3 teentjes knoflook, fijngehakt
3 eetlepels tahini (sesampasta)
Sap van 1 citroen
Grote scheut goede olijfolie

Gooi alle ingrediënten behalve de olijfolie met een paar lepels water in een keukenmachine (of pak de staafmixer) en pureer lekker lang. Voeg eventueel nog wat water toe als het te dik is. Maak af door de olijfolie er stukje bij beetje doorheen te pureren.

Sommige tahini is gezouten, andere niet. Die van het merk Lima (bij de PLUS en de reformwinkel) is echt bremzout. Als je wat subtielere hummus wilt kun je beter een ander merk nemen.

Decadente superhummus

Deze is voor als je vrienden op bezoek krijgt die bijgevoederd moeten worden. Of iemand voor wie je heel graag veel moeite doet. Of gewoon voor jezelf. Ook erg geschikt voor mensen die van fröbelen houden of graag op de bank voor de tv zitten en niet zo onhandig zijn dat het een waterballet wordt.

400g kikkererwten, uitgelekt
1 bol knoflook
Sap van 1 citroen
3 eetlepels tahini
Goede olijfolie
Zonnebloemolie

Rooster de knoflook: pak de bol in aluminiumfolie en bak ‘m 45 minuten tot een uur op 180 graden. Dit kan prima als je al iets anders hartigs in de over hebt staan (het bevriest ook goed).

Pel de kikkererwten: doe de erwten (eigenlijk zijn het bonen trouwens) in een kom met water. Wrijf ze in je handen. (Beide handen apart werkt bij mij beter dan tussen m’n handen.) De velletjes komen los en gaan op het water drijven. Vis ze eruit en gooi weg. Doe de gepelde kikkererwten in een kom.

Pel de bol knoflook open en pulk/knijp de zachte teentjes er uit (dit gaat een stuk fijner als ze zijn afgekoeld). Doe ze met de tahini, het citroensap en 150 ml olijfolie bij de kikkererwten. Meng goed en pureer.

Vanaf dit punt blijf je pureren en olie toevoegen tot je tevreden bent met de dikte. Olijfolie kan nogal dominant zijn, dus als je de smaak te sterk vindt worden kun je overstappen op zonnebloemolie.

De geroosterde knoflook geeft een subtielere, iets zoetere smaak (waar je niet van gaat stinken). En we zijn evolutionair uitgerust om te genieten van vette zooi. Zeker als het je soms niet meevalt om aan genoeg caloriën te komen is dit geweldig spul dat barst van de mineralen (en een compleet eiwit is, als je dat bijhoudt). Anders is het een geweldig hapje voor speciale gelegenheden.