Fietsvoer

Ik ben intussen lang genoeg veganist om me niet meer in concreto te herinneren hoe het leven als vegetariër eruitzag. Kerstdiners, zeezeiltochten, housewarmings met 40 mee-etende gasten en de dagelijkse lunchsalade, geen probleem.

Maar dan: de fietstrip.

Ter ere van mijn verjaardag en ons zoveeljarig samenzijn gingen mijn omnivoor en ik een weekendje fietsen: vrijdag de wonderschone (echt) knooppuntenroute, zaterdag een dagje cultuur, en zondag langs de ook wel aardige maar vooral snelle directe route weer naar huis, zodat we nog een middag overhadden om weer voor te bereiden op de werkweek. Tussendoor sliepen we op een boerderijcamping.

Het beviel fantastisch en we gaan het veel, veel vaker doen. Alleen wil je ook nog wat budget overhouden voor de rest van je sociale leven en is het hypotheektechnisch niet zo handig om twee keer per weekend uit eten te gaan. Dus! Koken on the road, lees voor ‘road’ in de praktijk ‘weiland’ of ‘grondzeil’, maar dat klinkt minder rock ‘n roll.

De driedubbele uitdaging is deze:

  1. Wij eten slechts plantjes.
  2. Wij zijn redelijk reusachtig.
  3. O en of het ook minstens medium gezond kan maar wel echt lekker en ook goedkoop, gaarne.

Punt 1 is geen nieuws en de implicaties lijken me ook wel duidelijk. Punt 2 is een interessante. Meneer Omnivoor en ik wegen samen 155 kilo en als hij rechtopstaat en ik op zijn hoofd sta krijgt hij een zere nek en breek ik waarschijnlijk wat op weg naar beneden, in elk geval, gemiddeld zijn we 1.97 meter lang. Dat betekent: extra lange matjes, extra lange slaapzakken, extra lange tent, extra lange kleren, extra grote pannen, extra supermega GEEN ruimte over in de tassen.

(En je fietstassen goed afstellen zodat je er niet elke keer tegenaan schopt met je grote poten, maar dat is voor het eten niet relevant.)

Nu moet ik dus recepten gaan vinden of verzinnen die je na 60 tot 100 kilometer in een half uurtje op je eenpits brandertje in elkaar michelinstert en tot die tijd geen ruimte innemen en ook niks wegen.

Wat hier niet ondervalt: zakjes gevriesdroogde maaltijden, want duur, saai, veel afval, en in welk universum is 1200 calorieen een maaltijd voor 2 personen? Smurfenland?

Wat hier WEL ondervalt: uhm.

Daar zit hem dus het probleem.

Wordt vervolgd, hoop ik.

 

Tags:

3 Responses to “Fietsvoer”

  1. Martine says:

    Dit is wat wij eten op vakantie, misschien kun je er wat inspiratie uithalen. http://vegetus.nl/vegan-op-de-camping/

    • anna says:

      Ah, dat is echt super! Dankjewel!
      Ik ben al enthousiast kruidenmixer, als je daar een paar van in de hoekjes van je tas stopt ben je al een heel eind. En TVP is denk ik de gouden tip, daar heb ik nog nooit iets mee gedaan (ik dacht dat het moeilijk moeilijk was met wellen etc.). Maar als dat gewoon zo snel klaar is is het ideaal!

      • Martine says:

        Ja, sojabrokjes zijn echt super makkelijk. Ik koop thuis eigenlijk ook nooit meer kant-en-klaar vegagehakt. Ze worden nog lekkerder als je een beetje sojasaus in het kookwater doet, maar dat is op de camping niet zo handig.

Leave a Reply to anna