Feestbeest

Als out-and-proud vega is de meestgestelde vraag nog altijd: WAT EET JE DAN WÉL?

O en is gluten een plant? (spoilers: ja.)

Dit allemaal dubbel als je bij iemand gaat eten. Er zijn mensen, van bovengemiddelde intelligentie, die je zo’n beetje een complete gealfabetiseerde lijst met synoniemen en kruisverwijzingen moet geven om te zorgen dat ze ook niet met garnalen aan komen zetten (winnaar in deze categorie is mijn overigens erg lieve tante met haar kipsalade, want kip is immers vlees noch vis en ook geen zuivel).

En er zijn mensen die zonder enige verdere instructie dan “beest en zo niet okee, plantjes wel okee” de kokosmelk ter hand nemen en een driesterrenmenu inclusief toetje in elkaar draaien.

Mijn ‘voeder een vega’-reeks heb ik destijds verzonnen voor precies deze situatie. Mensen die mij kennen kennen een veganist, en als ze me ooit langer dan een half uur achter elkaar hebben gezien kennen ze een veganist met honger, ja. Mochten ze de neiging hebben om eten in mij te stoppen, dan kan ik eenvoudig verwijzen naar alle informatie.

Wat wel blijft is dat voor niet-veganisten het vaak nogal wat organisatie vergt om de vega te voederen. Vaak komt dat nog bovenop de organisatie van het geheel waar de vega onderdeel van uitmaakt. En regelmatig heeft de organisator er niet zelf voor gekozen om de plantaardige voedingsuitdaging aan te gaan, maar is de vega een deel van een package deal. Wat mag je op zo’n moment vragen van een persoon? Ik vind het lastig. Heb ik recht op ‘Anna-proof’ eten? Moet ik gewoon altijd een gevuld bakje meenemen? Mag ik vragen of ze alsjeblieft niet met gigantische stukken dood beest gaan zwaaien? Argh. Kom er maar in, moraalpolitie.

One Response to “Feestbeest”

  1. Martine says:

    Herkenbaar! De mensen die staan te springen om zelfstandig met kokosmelk en dergelijke aan de slag gaan, zijn in mijn omgeving zeldzaam. Mijn schoonmoeder kookt regelmatig iets van mijn blog. Verder bied ik meestal aan om te helpen met koken of zelf iets mee te nemen, want anders acht ik het risico te groot dat het eten óf niet vegan is, óf dat ik met een bord aardappels en broccoli eindig, waar ik als mede veganist-met-honger niet genoeg aan heb. Als het enigszins mogelijk is probeer ik als een soort cateringbedrijf voor het hele gezelschap te koken, zodat niemand de kans krijgt om met lappen vlees te zwaaien.
    Ik heb wel deze handleiding op mijn blog staan, maar ik heb niet het idee dat veel verwarde gastheren en -vrouwen daar gebruik van maken. http://vegetus.nl/overige-schrijfsels/help-ik-krijg-een-veganist-te-eten/

Leave a Reply