Archive for the ‘Avondeten’ Category
July 14th, 2011
Een veganist zonder linzen is als een taart zonder slagr… O wacht. Als een appeltaart zonder appel. (Tenminste, dat geldt voor deze veganist, er zullen er vast ook zijn waar het cliché niet opgaat.) Ik besloot linzensoep te maken voor m’n avondeetpakket van de volgende dag en het kwam niet eens bij me op dat ik niet genoeg rode linzen in huis zou hebben, want meestal ligt er nog wel een kilo ergens in een hoekje.
Niet, dus.
PANIEK!
Gelukkig had ik nog 14 andere soorten peulvruchten in huis, en zo ontstond de regenboogsoep.
Waarom de naam? Omdat “Linzen- en erwtensoep” of “soep met(/van) linzen en erwten” klinkt als iets afgrijselijks en dat is dit niet. Verder is er momenteel buiten nogal een zondvloed gaande en bestaat dit op de paprika na (en die is niet essentieel voor het gerecht, hoewel wel erg lekker) uit spul dat je rustig veertig dagen op een ark mee kan nemen, als je het maar een beetje droog weet te houden. (Een soep zonder bijbelreferenties is als een taart zonder zijwieltjes.)
Over de kruiden: je kunt er wel een of twee weglaten, als je denkt dat je het verder helemaal niet gaat gebruiken. De smaakpolitie fronst hierover en wil ook opmerken dat men eigenlijk met hele kruiden moet werken, die even roosteren in een droge koekenpan en dan malen in zo’n klein elektrisch koffiemalertje. Ik zou de smaakpolitie er op willen wijzen dat macaroni met ketchup ook best een maaltijdoptie is en ze niet moeten zeuren. Maar als ze me zo’n malertje cadeau willen doen houd ik me zeker aanbevolen.
Regenboogsoep
Hoofdgerecht, 4 personen
2,5 uur waarvan 10 min. actief
1 ui
200g gele spliterwten (toko)
200g rode linzen
Een melange van gerookt paprikapoeder, chilipoeder, turmeric, gemalen komijn, gemalen karwijzaad en kardamom, van elk 1-4 theelepels, naar smaak
zout
olie
1 paprika
verse koriander
Snipper de ui. Fruit het in de olie, samen met de specerijen. Voeg als het geurig is de erwten en linzen toe met 1.5 liter water en zout naar smaak, laat 2 uur doorkoken. Dien op met verse koriander en een bergje paprika in flinters.
Als je dit maakt met alleen maar linzen hoeft het maar een half uur te koken trouwens, maar dan is een nachtje de smaken laten doortrekken ook geen slecht plan.
PS: mijn voorliefde voor gerookt paprikapoeder is in de foto terug te zien (dat is die donkerrode massa links). Ik kende paprikapoeder alleen van die strooiertjes voor op de camping, o horror. Er is echt nog een wereld aan heerlijkheden te ontdekken :)
PS2: de naam is natuurlijk extra leuk omdat het uiteindelijke gerecht eruitziet als modder.
June 21st, 2011
Onigiri zijn gevulde rijstballen. Een soort draagbare sushi. Het is picknick- en reiseten bij uitstek, want als je het handig aanpakt heb je niet eens bestek nodig om het met schone handen te kunnen eten! Het is alleen wel gewoon rijst met een smaakje dus idealiter doe je er nog iets van groenten bij.
Onigiri kun je in vormpjes kneden omdat de rijst plakt. Er is een subtiel verschil tussen “gewone” rijst doorkoken tot het plakt, en Japanse/sushirijst gebruiken, namelijk dat het eerste ontzettend vies is en het tweede lekker. Het heeft wel iets meer liefde en tijd nodig dan gewone rijst.
Vervolgens is er nog een vulling nodig. Traditioneel is ume, geconserveerde pruimpjes (formaat flinke druif, voorkom onaangename verrassingen door de pit er even uit te halen) maar er is nog veel meer mogelijk, gebruik je fantasie. In de voorbeelden gebruikte ik noten-misopasta, waarvan het recept nog wel een keer komt.
Onigiri
lunch- of bijgerecht
1 persoon
Bereidingstijd: 1.5 uur passief, 15 min. actief
Ingrediënten
1 theekopje (160 ml) sushirijst
1.5 theekopje water
Vulling
Nori
Verder nodig
Pan
Kom
Zeef
Stevig kopje en vershoudfolie OF onigiri-vormpje
Was de rijst: doe de rijst in de kom, zet ruim onder water, hark er wat doorheen met een lepel of je handen. Giet voorzichtig af. Herhaal tot het water niet meer groezelig is. Laat de rijst dan even uitlekken in de zeef, doe het met het afgepaste water in de pan en laat een half uur tot een uur staan.
Bel je moeder, doe de afwas, schrijf een essay…
Zet de pan op een zacht vuurtje. Laat de rijst aan de kook komen en dan 15 minuten doorkoken. Hoe vaker je spiekt, hoe groter de kans dat het aanbrandt. Zet dan het vuur uit en laat de rijst nog tien minuutjes bijkomen van deze ervaring (het is anders toch te heet om vast te pakken).
Als je een onigiri-vormpje hebt, vul dan beide helften, maak een kuiltje in het midden, vulling er in, helften aandrukken, klaar. (De meeste toko’s met Japanse selectie hebben rijstvormpjes.)
Als je geen vormpje hebt kun je de balletjes ofwel in je handen kneden (bv indien je mijn moeder bent HOI MAM en zowel hand-oogcoördinatie als hittebestendige handen hebt) ofwel met de volgende truc:
Zet het kopje op een werkblad. Scheur een stuk vershoudfolie af en leg dat er overheen. Duw het in het midden naar beneden.
Doe ongeveer twee eetlepels (met berg, maar dat gaat vanzelf) in het kopje. Duw het tegen de randen. Het moet niet te dik zijn, maar er moeten ook geen gaten in vallen.
Twee theelepels vulling in het midden…
…en neem het pakketje in je hand. Kneed de randen een beetje naar binnen, over de vulling heen.
Knijp met je ene hand zachtjes de gaten uit de rijst, en draai met de ander het folie dicht zodat alles mooi wordt aangedrukt.
Je kunt ‘m rond laten of in een vorm kneden, driehoekjes zijn traditioneel. Klaar is je onigiri! (Dit is een beetje een kleintje trouwens, dat past beter in mijn lunchbakjes. Grotere zijn wat makkelijker “naadloos” te krijgen.)
Nu wil het geval dat plakrijst plakt, en wel op zo’n overtuigende manier dat als je het met je handen eet die ook gaan plakken. Ik heb zelf geen tafelmanieren dus ik zit er niet zo mee, maar er is een leuke en culinair uiterst verantwoorde methode om het te voorkomen:
Nori! Vouw een stukje nori om een zijde heen (of pak het helemaal in als je dol bent op nori, het is vreselijk gezond en zo) en je handen blijven schoon. Voor onderweg kun je de stukjes apart meenemen en er ter plekke om doen, dan worden ze niet slap.
Ik heb zelf niet altijd zin in nori omdat het zo naar vis smaakt en dan slaat mijn o-dit-eten-is-niet-goed-alarm aan. Een blaadje sla werkt ook.
June 4th, 2011
Het is niet extreem culinair maar wel erg handig omdat alle ingrediënten lang houdbaar zijn. Ik heb dit altijd ergens in een hoekje staan om snel even mee te pakken als “normaal” koken niet haalbaar blijkt.
Voorbereiding
Ingrediënten:
1 pakje instant noodles (le goedkoop bij de toko), smaak maakt niet uit
1 appel (of peer)
3 eetlepels gedroogde geraspte kokos
Handje rozijnen
Zout, peper, kaneel
3 eetlepels pompoenpitten (natuurwinkel), sesamzaad, maanzaad, of gehakte noten of zo
Materiaal
2 afsluitbare bakjes, eentje ongeveer 400 ml, de andere daar in passend
Schilmesje
Vork (+ lepel als je wilt)
Op locatie: waterkoker, of plek waar ze thee verkopen
Doe in het grote bakje de rozijnen en flink veel zout. De rest, minus de appel en de noodles, gaan in het kleine bakje. Stop het kleine bakje in het grote bakje en het grote bakje in je tas (met de noodles, de appel, het schilmesje en bestek).
Bereiding
Zet water op in de waterkoker, of vraag bij de kiosk/Starbucks/Hema om een grote beker heet water en bereid je voor op raar aangekeken worden. Maak het pakje noodles open. Gooi de smaakmix en olie (VIES) weg. Breek de noodles in stukjes in het grote bakje en giet het hete water er op. Laat wellen. Snijd ondertussen de appel in partjes en vervolgens kleine stukjes. Giet het water af tot het tot halverwege de noodles staat (de kokos neemt veel water op) en roer de inhoud van het kleine bakje + de appel er doorheen.
Als je toevallig bij vrienden bent die alleen omni-eten hadden kun je het nu in een Waarlijk Echte Aardewerken Kom doen. Ik at dit een keer bij een vriend die extreem mooi vierkant servies heeft, daarin zag het er gelijk uit alsof het een of ander fusion-recept uit de Elle Eten is. (Ik had een foto moeten maken.) En dan niet zeuren dat het alles bij elkaar iets van 68 cent kost. Dat mooie komt trouwens voor een groot deel door de pompoenpitten, die zijn groen dus dat staat leuk.
June 2nd, 2011
Macaroni met ketchup gaat ook vervelen.
Dus, je hebt al met je veganist ontbeten en geluncht, en nu heeft hij alweer honger (leuk he, voedsel met een lage caloriedichtheid). Paniek!
Gelukkig is er iets waar je altijd op terug kunt vallen en dat is het veganistische equivalent van “aardappelen, groente, vlees”. Tripjes naar exotische winkels niet noodzakelijk, eindeloze variatie zo geregeld: a grain, a green, and a bean. Oftewel iets graans, iets groens, en iets boons. Van mij mag “kruiden” ook in het rijtje maar dat allitereert/rijmt nou eenmaal niet lekker.
Dus, hoe werkt dat in de praktijk? Heel makkelijk: verdeel je keukenkast of boodschappenmand in drie secties:
Graan: rijst, pasta, tarly, couscous, noedels, brood… neem als het enigszins kan de volkoren/zilvervliesversie, daar zitten voedingsstoffen in waar je altijd meer van kan gebruiken en een veganist al helemaal.
Groen: alles kan, natuurlijk, dingen als paprika, courgette, tomaat, wortel en prei zijn lekker makkelijk.
Boon: Zie het hele schap potjes in de supermarkt. Vergeet vooral ook de linzen niet. Overigens is zelf koken vanaf gedroogd zowel goedkoper als (veel) lekkerder, maar dat kost wel tijd (een nacht weken plus drie kwartier koken is standaard).
Dit combineert dan bijvoorbeeld tot rijst met linzen, tomatenpuree en Italiaanse kruiden, met daarnaast een bergje geroerbakte paprika-in-drie-kleuren. Of couscous gemengd met stukjes gekookte wortel, samen met prei, champignons en witte bonen met een scheutje ketjap. Of gebakken plakjes aubergine met daarop een schepje tarly en gebakken gerookte tofu (tofu is soja is boon) met courgette.
Dit zijn allemaal simpele, “doordeweekse” opties die echt lekker worden door er kruiden bij te gooien of het graan-gedeelte te koken in bouillon of zo. Vasthouden aan de drie pijlers hoeft echt niet altijd, maar het is bijna automatisch een garantie voor een qua voedingswaarde volledige maaltijd (met voldoende eiwit, vitamines, etc) en dat is wel lekker makkelijk.
Door in deze termen te denken kun je gewoon een supermarkt inlopen en daar beslissen waar je zin in hebt. Extra voordeel: doorgaans staan de granen, bonen en verse groenten vlakbij elkaar en de zuivel- en vleesafdeling kun je overslaan (tenzij je sojayoghurt als toetje wil of zo). En dan noemen ze vega-koken ingewikkeld ;)
May 18th, 2011
Zomer in je bol!
Tot voor kort vond ik koriander niet lekker, wat zeg ik, vies. Tegenwoordig is er enige mate van sociale conditionering en zelfbeheersing voor nodig om het bosje niet in de groentewinkel al op te eten. Dus lijkt het je niks, gun jezelf dan nog een kans.
Koriander-citroenrijst met groentecurry
Hoofdgerecht
4 personen
1 nacht + 40 minuten wachten, 40 minuten actief (is het waard)
Ingrediënten
RIJST
300g zilvervliesrijst
Sap en geraspte schil van 1 citroen
Handvol korianderblaadjes, grof gehakt
Kopje gedroogde ogenbonen, of potje witte bonen
Als je gedroogde bonen gebruikt, en probeer dat gewoon eens want het valt echt reuze mee en het is 8,76x lekkerder dan uit een potje, zet ze dan een nacht in de week, afgieten, afspoelen, en 40 minuten zachtjes laten koken zonder zout erbij.
Laat de bonen uitlekken. Kook de rijst min of meer zo lang als de verpakking suggereert dat verstandig is, in ruim water met flink zout. Doe de laatste vijf minuten de bonen erbij. Giet af en roer de citroenschil, het sap en de koriander erdoor.
CURRY
8 wortels
4 middelgrote vastkokende aardappels
Kleine stronk broccoli
4 tomaten
1 pakje sojaroom (bij de houdbare melk)
Twee grote eetlepels gele currypasta zonder garnaal er in (potje bij de toko)
Maak de wortels schoon en snij ze overdwars in vieren (of zo). Schil de aardappels, spoel ze af en snij ze in kwarten (of zo). Verdeel de broccoli in roosjes en snij de stronk in stukjes. En de tomaten ook (bij het eten heb je verder geen mes meer nodig trouwens, afhankelijk van de keurigheid van je opvoeding).
Zet een pan water op, of een bodempje water onder een stoommandje (stomen is 4,30x zo lekker als koken) en doe de aardappels er in. Na vijf minuten kunnen de broccolistammetjes en wortels er bij, na nog eens vijf minuten de broccoliroosjes.
Dump de groenten in een vergiet. Zet de pan weer op het vuur, doe de curry er in en roer het met de helft van de room tot een egale saus. Doe alle groenten plus de tomaten in de curry en laat goed doorwarmen. Als niet alles bedekt raakt vooral meer room toevoegen, maar het wordt geen stoofpot (dit is het betere roerwerk).
Eet. Geniet. Eet het met anderen. Krijg SMSjes van onveganistische grote broers die MEER CURRY verzoeken. Als je het wat scherper wilt, doe het dan eens met rode of groene currypasta (het werkt niet als bij een stoplicht: geel is het minst scherp, dan rood, dan groen).
January 13th, 2011
Mensen zeggen regelmatig tegen me dat ik er best wel als een normaal mens uitzie, en helemaal niet zo veganistisch (wat dat ook moge betekenen. Waar herken je een veganist überhaupt aan? Het ontbreken van de geitenwollen sokken?). Ik roep ook vaak dat je prima voor mij kunt koken zonder dat je naar een speciale winkel hoeft. Misschien staat er naast je in de rij bij de appie wel een undercover vega (kan iemand even de muziek van Jaws opzetten?).
Maar ik vermoed dat elke full-time veganist toch wel met enige regelmaat naar de natuurwinkel en/of de toko zal gaan. En aan mijn voorraadkast is dat ook zeker te zien. Vandaar dat wat voor mij een wat-je-in-huis-hebt-curry voor een omnivoor wel eens een fiets-de-halve-stad-door-curry zou kunnen zijn.
Curry combineert natuurlijk standaard met rijst. Ik ben een barbaar, dus ik deed het in pitabroodjes met een schep bonenspruitjes voor de knapperigheid (en omdat ik het nu eenmaal in huis had, rauwe groene paprika lijkt me ook lekker). En als je je bedreigt voelt in je Hollandsheid: met aardappelen kan het ook prima.
Dit kun je gerust aan vleeseters of vegetariërs voeren zonder dat ze doorhebben dat het veganistisch is.
Bereidingstijd: 20 minuten
Categorie: hoofdgerecht
voor 2 personen
Ingrediënten
1 eetlepel olie
1 eetlepel gele currypasta (controleer of er geen garnaal e.d. in zit)
1 theelepel mosterdzaad*
1 theelepel korianderzaad*
2 teentjes knoflook, fijngehakt
1/2 rode peper, in kleine stukjes
200g gerookte tofu*, uitgelekt
8 wortels, in stukjes
1/2 stronk broccoli, in roosjes
150 ml kokosmelk
Zout
*: de koriander en mosterd kun je gerust weglaten (al is dat wat betreft de mosterd met pijn in m’n hart, en het voelt wel alsof je echt aan het koken bent). Gerookte tofu is ongeveer 1200x zo lekker als gewone, maar in deze context maakt het niet zo heel veel uit, dus daar hoef je niet perse voor om te fietsen. Veganistische curry vind je door bij de toko alle ingrediëntenlijstjes af te gaan.
Verhit de olie in een pan waar alles in gaat passen. Bak het korianderzaad en mosterdzaad met het deksel op de pan totdat ze gaan poppen. Voeg de curry, knoflook en peper toe en roerbak een minuutje of wat, tot alles lekker ruikt.
Verkruimel de tofu en roer het door de curry (het zijn wel een beetje natte “kruimels”). Blijf af en toe roeren. Voeg een beetje water toe als de boel aan dreigt te bakken.
Zet ondertussen de wortels en broccoli op in een stoommandje, of kook ze, tot nog-net-niet-gaar (3-4 minuten).
Giet de wortels en broccoli af en doe ze bij de curry. Voeg de kokosmelk toe. Roer het goed door, zout naar smaak, en laat de boel even doorwarmen. Als je het soort curry wilt waar je niet meer met je ogen dicht kunt identificeren wat ooit wat was kun je nu even de afwas doen, anders af en toe in de groente prikken tot het je lekker lijkt. Klaar.
January 13th, 2011
De afgelopen paar dagen had ik er nogal last van dat ik leuke hippe avontuurlijke beste vrienden heb. Die zijn namelijk zo avontuurlijk dat ze in verre landen bezig zijn en dus niet beschikbaar om mij, mij, mij (hoe draait een sopraan een lampje in? ze houdt het lampje vast en de wereld draait om haar…) uit m’n hoekje te pulken, thee te voeren, over m’n bol te aaien en een flinke schop onder m’n kont te geven. En ik was een beetje in een in-een-hoekje-kruip-bui.
Wat ik vroegâh deed tijdens in-een-hoekje-kruip-buien was heel veel stevige macaroni met kaassaus eten. Dat vind ik nu niet meer zo’n aantrekkelijk idee (goh!). Daarom was ik op zoek naar alternatieven.
Iets is voor mij troosteten als je het in de eerste plaats kunt eten met je handen of een lepel. Het laatste heeft de voorkeur, want dan heb je nog een hand vrij om melodramatisch mee te doen. Maar dan wel steviger dan soep: dat is hoogstens een troost-tussendoortje en daarnaast ook iets te makkelijk om bij het melodramatisch doen per ongeluk door de kamer te slingeren.
Dan is de vraag of ik zin heb in zoet: tarly met gekookte/gestoomde wortel en prei, rijst met doperwten of sperziebonen en satésaus, bietjes met bietjes en bietjes en banaan, of warme appelmoes (weet je hoe je appelmoes maakt? door een kilo aan stukjes goudreinet een half uur op te zetten in een bodempje appelsap. Deksel op de pan en vuur niet te hoog, dat is alles. Soms snap ik niet waarom ik nog andere dingen eet dan appelmoes.) Tarly is overigens een enorme aanrader voor iedereen die pasta lekkerder vindt dan rijst.
Of anders zout: rijst met champignons en ketjap, gebakken aardappeltjes met ketchup, pasta met ketchup, zaagsel met ketchup, hm, zou appelmoes combineren met ketchup?, een broodje falafel, een gigantische boterham met pindakaas, of curry.
Vandaag was een curry-dag. Gelukkig had ik wortels en broccoli in huis, al kan het als je niet van de authenticiteitspolitie bent met echt elke groente (en ik ben niet van de authenticiteitspolitie: de curry ging met een schep boonspruitjes in een pitabroodje. Hippe mensen noemen dat fusion, hier heet het “wat is er bijna over de datum?”). Morgen zal ik het recept netjes opschrijven, maar de basis is “haal een pot veganistische currypasta bij de toko, volg je instinct”.
Gevolg: de keuken wordt een wereldje apart, vol warme geur en beloftes, en de rest van het universum mag even z’n mond houden. En als je er dan nog een halve rode peper doorgooit ben je aan het einde van de rit ook nog eens een stuk minder verkouden. Troost.