Archive for the ‘Hapjes’ Category
March 14th, 2015
Het is totaal onnodig om enige minder-dan-standaard kookactiviteit te ondernemen als je veganistisch wil eten. Toch blijkt in de praktijk het merendeel van de veganisten bovengemiddeld veel zelf te maken. Dat is natuurlijk makkelijk te verklaren: als je toch al vaak labels leest, voor de zoveelste keer garnalen of wei tegenkomt op plekken waar dat geheel niet nodig is, of een maximum aan variatie wilt zonder het maximum te betalen, dan ga je al snel zelf kweken of kokkerellen.
Zo ook hier ten huize, waar we in de categorie ‘zelfgepunnikt broodbeleg etc.’ recent het een en ander aan het repertoire hebben toegevoegd: twee ‘tapenades’ en meerdere soorten kiemgroenten.
Kiemgroenten bevatten per gram meer voedingsstoffen dan hun volwassen variant. Dat is dus pure winst. Verder zijn ze erg lekker in de sla en op de boterham (met hummus of pindakaas of zo). Helaas zijn ze nogal duur om in de winkel te kopen en blijven ze niet lang vers, dus moet je regelmatig naar de winkel. En de industriële kweekmethoden zijn niet zo heel duurzaam, omdat ze verwarming nodig hebben.
Ik wil eigenlijk maar 1x per week naar de winkel, als het enigszins kan, want ik heb wel wat beters te doen. En ons huis is toch al verwarmd (nou ja, soms). Oplossing: zelf kweken! Dat doen wij in een weckpot zonder deksel met een horgaasje erover gespannen. Zo kan je ze makkelijk twee keer per dag spoelen en zo groeien je kiempjes automagisch. Superleuk, ik kan het aanraden. Ik haal mijn zaden bij De Peuleschil – veel andere webwinkels hebben ze ook weer daar vandaan.
Waar die kiemen trouwens ook erg lekker mee zijn is met tapenade. Zoals elke veganist weet is tapenade een van die notoire niet te vertrouwen producten omdat er heel vaak ansjovis in zit (ansjovis, voor wie dat niet weet is een visje die behoorlijk naar kappertjes smaakt). Verder is tapenade bizar duur per potje, dus als je er eens iets meer van wilt (om het als pastasaus te gebruiken bijvoorbeeld) kun je het beter zelf maken.
Twee supermakkelijke recepten:
1/2 avocado, 1/2 bosje peterselie, 160 gram olijven (dat is ongeveer het uitlekgewicht van een klein potje), sap van 1/2 citroen en 3 eetlepels kappertjes
2 gegrilde paprika’s, 1 eetlepel rode wijnazijn (tenzij je paprika’s in een potje uit het zuur hebt, wat ik je aan zou raden want dat is makkelijk), 1 klein potje zongedroogde tomaat op olie of datzelfde niet-op-olie als je een olievrij persoon bent.
Elk van de recepten maak je door de ingrediënten in het maalbakje van je staafmixer kapot te pureren met zoveel water erbij dat je blij bent met de consistentie.
Je kunt het vervolgens in een baby weckpot doen zodat het er extra zelfgepunnikt uitziet. Maar dat hoeft niet.
April 19th, 2012
Je moet als veganist wel een beetje opletten dat het niet te gezond wordt allemaal. Zeker als je, zoals ik, niet wild bent van sausjes en wel van rijst met bonen, groenten en niks.
Mijn diëtiste verlangt dat ik vijf kilo aankom dit jaar. Daar zeur ik graag over. Ik begrijp dat veel mensen er een iets ander perspectief op hebben, je mag me slaan (advies: mik op een minder knokig gedeelte anders doe je jezelf pijn). In elk geval, af en toe een klont vet, suiker en witmeel die bij wijze van gezond excuus bij elkaar gehouden wordt door wat banaan is niet zo heel erg.
De bakbananen moeten reuze rijp zijn (grotendeels zwart van buiten). Ik weet alleen niet hoe je lekkere selecteert: eentje was heerlijk, zacht en romig; de ander melig en draderig. Van buiten waren ze identiek. Wie het weet mag het zeggen.
Pisang Goreng
snack of bijgerechtje voor vier personen
2 grote rijpe bakbananen
100 ml sojamelk
50 ml water
100g zelfrijzend bakmeel
1 eetlepel gemalen lijnzaad, in een bakje met 2 eetlepels water
Zout
Poedersuiker
Genoeg olie voor een 5cm diepe laag in de pan die je gebruikt
De bereidheid om je keuken, je haar en je hele huis naar vet te doen stinken (of een goede afzuigkap)
Pel de bananen (dat gaat niet zo fijn als met gewone bananen) en snijd ze in vingerdikke plakken. Zet twee grote borden met keukenpapier erop klaar. Verhit de olie in de pan.
Roer de melk, het water, het meel, het zout en de lijnzaadzooi door elkaar.
Prik een plakje banaan aan een vork, roer het door het beslag, laat enigszins uitlekken en deponeer in de hete olie. Doe dit met een stuk of zes per keer. Draai ze na een paar minuten om, en als ook de andere kant mooi lichtbruin is vis je ze er uit en laat je ze uitlekken op het keukenpapier.
Herhaal (je raadt het niet) tot de banaan op is; serveer warm met abject veel poedersuiker.
October 23rd, 2011
Men wilde een dessert en het dessert werd brownies (rest van het menu: pompoensoep met zelfgebakken brood, stoofpeertjes, geroerbakte rode kool en gepofte aardappel met roquefort voor de barbaren). Brownies zijn nog niet zo makkelijk, zonder eieren: mijn vorige poging werd een vette kledderzooi, die daarvoor chocoladecake. Droge chocoladecake.
Op veganbaking hebben ze blijkbaar het ultieme recept, dus dat maar geprobeerd.
Hier is het vertaald naar maten waar een Nederlander iets mee kan (klik voor groterder):
Links de originele hoeveelheden, rechts dat keer anderhalf (voor twee kleine springvormpjes, ik heb geen brownievorm) met minder suiker want het leek me zoet zat. En 60 gram chocola is 9 blokjes. Dan een half uurtje op 180 graden. Duidelijk?
Okee, misschien niet helemaal :)
Brownies
4,5 eetlepels water
3 eetlepels gebroken lijnzaad
300g meel (ik deed 150g volkoren + 150g bloem)
klein theelepeltje baksoda
10 eetlepels cacaopoeder
60g chocola (ik had Delicata extra bitter)
1 theelepel zout
100ml kokend water
400g suiker
130g margarine, gesmolten (ik had in kleine stukjes, ging prima)
2 theelepels vanilleextract
Verwarm de oven voor op 180 graden…
Doe het lijnzaad en het water in het blenderbakje van de staafmixer. Sloop uitgebreid. Zet opzij om plakkerig te worden.
Hak de chocola in kleine stukjes (ik heb een staafmixer met TWEE blenderbakjes en ben een gelukkig mens). Doe het met de cacao en het zout in een beslagkom. Voeg het hete water toe en roer tot een egale massa (dik, glanzend, het ziet er echt uit alsof je iets lekkers aan het maken bent). Doe de suiker, vanille en de margarine erbij. Roer flink door. Hopelijk heb je een solide lepel. (Dit gedeelte kan ook nog wel met een mixer, maar dat is minder leuk.)
Meng het nu met het meel + de soda. Kleine beetjes meel tegelijk en niet overmixen! Het wordt veel dikker dan niet-vega, je moet het echt in de vorm worstelen.
Nu moet het zo’n 25 minuten worden gebakken. Ik gebruikte hier een gasoven voor (stand 3), en na 17 minuten was het aangebrand aan de bovenkant maar aan de binnenkant nog iets te nat. Beetje jammer. De smaak was wel uitstekend. En als het afkoelt wordt het iets minder nat. Hopelijk gaat het in een modernere oven beter. Update: een dag later was “nat” overgegaan tot “perfect”. En de proefkoniomnivoren die het mochten testen waren enthousiast. Dus laten we maar niet zeuren.
October 8th, 2011
Ik heb een handige verjaardag: die zit ver genoeg van Sint en Kerst om er niet helemaal een marathon van te maken, maar dichtbij genoeg dat alle “dit is nou net een leuk cadeautje”-dingen in de winkel liggen.
Zo werd ik verblijd met het pakket “Creatief Culinair: recepten voor mini potjes”, wat bestaat uit een boekje met ±50 recepten, en zes kleine aardewerken schaaltjes met deksel zodat je daar ook subiet mee aan de slag kan.
Er zijn een paar dingen interessant om meteen al te weten:
– Het is omni
– Het is vertaald uit het Frans
– Het is niet samengesteld voor de potjes die er bij zitten
Om met het laatste te beginnen: de recepten in het boek zijn bijna allemaal voor “8 tot 12” potjes. Daarbij verdwijnt er rustig een halve peer of twee sneetjes brood in zo’n potje, wat met deze echt niet gaat lukken. Alleen door twee delen is dus niet genoeg en sommige recepten, die hangen aan dat iets (een nectarine bijvoorbeeld) mooi in het potje past gaan helemaal niet werken. Dan zal je naar de kookwinkel moeten, wat toch wel een beetje jammer is.
Dan punt 1 en 2. Negen van de recepten zijn veganistisch of bevatten alleen niet-essentiele zuivel (room, melk) dat zonder meer te vervangen is. De rest hangt helaas extreem op dierlijke ingrediënten. Daarbij worden de foie gras, rundermerg en bloedworst niet geschuwd (alors!). Ik wil niet eens weten of er een goed veganistisch alternatief voor rundermerg is.
De opmaak van het boek is verder mooi, met hier en daar een “huh?”-momentje, zoals dat er regelmatig drie soorten gerechtjes op de foto staan, met maar twee recepten ernaast. Zal wel een verkapte IQ-test zijn. Er zitten grappige ideeën in, zoals plastic pipetjes met dressing gebruiken bij de opmaak. De vega-waardige receptjes zijn zeker leuk en ik verwacht ze allemaal wel eens te gaan maken. En dan geef ik het boekje waarschijnlijk door aan een omni die al grotere potjes heeft (iemand belangstelling?).
Courgettetagliatelle met citroen en munt
Een heel eenvoudig receptje om uit te laten komen hoe lekker courgette kan zijn als je even niet aan het nadenken bent hoe je genoeg calorieën binnen gaat krijgen.
“Voor 8 tot 12 potjes:”
2 mooie courgettes
Sap van 1 citroen
12 cl olijfolie
1/2 bosje verse munt
Zout en peper uit de molen
Spoel de courgettes en dep ze droog. Snijd de courgettes met een mandoline of een spiraalsnijder (noot: heb je nog een kaasschaaf liggen? Werkt prima) in de lengte in flinterdunne plakken van 3 mm dik (heet dat tegenwoordig flinterdun?). Dompel de plakken 30 seconden in kokend, gezouten water. Laat ze dan schrikken onder de koude kraan. Laat ze goed uitlekken en dep ze droog met keukenpapier.
Doe de courgettes in een schaal. Sprenkel er het citroensap en de olijfolie over. Bestrooi met zout en peper en fijngehakte blaadjes munt. Zet minstens 1 uur in de koelkast.
Rol 2 of 3 plakken courgette op tot dezelfde doorsnee als de potjes en schik ze er op een decoratieve manier in. Garneer met een toefje verse munt en dien direct op.
(Ik heb ook nog een boek over zeilen voor mijn verjaardag gekregen. Helaas nog geen recept in kunnen ontdekken, maar ik ben ook pas bij hoofdstuk 2.)
June 25th, 2011
Hummus, humus, houmous, hamus (spellingpuristen worden verzocht op te merken dat het hier om een transcribatie uit een ander alfabet gaat… dat meestal geen klinkers noteert. O en wist je dat het Arabisch drie soorten t’s heeft? De stemloze alveolaire plosief, de stemloze dentale fricatief, en faryngalisering? Persoonlijk vind ik “dentale fricatief” klinken als iets waar een veganist zich niet mee bezig dient te houden, dus laten we het hier maar bij laten) is een kikkererwtenpasta uit het Midden-Oosten.
Voor een hoop informatie over waarom kikkererwten superhelden zijn en wat de verschillen tussen kookmethoden zijn, zie dit heerlijk bizarre filmpje:
…ik haal ze hiervoor gewoon uit een potje.
Hummus is heerlijk als broodbeleg, dip voor rauwe groenten, compagnon van gebakken champignons, en zichzelf. Je kunt het mengen met olijven, koriander, dille, meegepureerde rode biet, chilipeper, komijn, of zo goed als elk kruid dat prominent in je hoofdgerecht zit of dat complementeert. Ton sur ton koken.
Hier dan twee recepten voor hummus: eentje die in vijf minuten klaar is, eentje die dat, euh, niet is.
Snelle hummus
400g kikkererwten (uitgelekt)
3 teentjes knoflook, fijngehakt
3 eetlepels tahini (sesampasta)
Sap van 1 citroen
Grote scheut goede olijfolie
Gooi alle ingrediënten behalve de olijfolie met een paar lepels water in een keukenmachine (of pak de staafmixer) en pureer lekker lang. Voeg eventueel nog wat water toe als het te dik is. Maak af door de olijfolie er stukje bij beetje doorheen te pureren.
Sommige tahini is gezouten, andere niet. Die van het merk Lima (bij de PLUS en de reformwinkel) is echt bremzout. Als je wat subtielere hummus wilt kun je beter een ander merk nemen.
Decadente superhummus
Deze is voor als je vrienden op bezoek krijgt die bijgevoederd moeten worden. Of iemand voor wie je heel graag veel moeite doet. Of gewoon voor jezelf. Ook erg geschikt voor mensen die van fröbelen houden of graag op de bank voor de tv zitten en niet zo onhandig zijn dat het een waterballet wordt.
400g kikkererwten, uitgelekt
1 bol knoflook
Sap van 1 citroen
3 eetlepels tahini
Goede olijfolie
Zonnebloemolie
Rooster de knoflook: pak de bol in aluminiumfolie en bak ‘m 45 minuten tot een uur op 180 graden. Dit kan prima als je al iets anders hartigs in de over hebt staan (het bevriest ook goed).
Pel de kikkererwten: doe de erwten (eigenlijk zijn het bonen trouwens) in een kom met water. Wrijf ze in je handen. (Beide handen apart werkt bij mij beter dan tussen m’n handen.) De velletjes komen los en gaan op het water drijven. Vis ze eruit en gooi weg. Doe de gepelde kikkererwten in een kom.
Pel de bol knoflook open en pulk/knijp de zachte teentjes er uit (dit gaat een stuk fijner als ze zijn afgekoeld). Doe ze met de tahini, het citroensap en 150 ml olijfolie bij de kikkererwten. Meng goed en pureer.
Vanaf dit punt blijf je pureren en olie toevoegen tot je tevreden bent met de dikte. Olijfolie kan nogal dominant zijn, dus als je de smaak te sterk vindt worden kun je overstappen op zonnebloemolie.
De geroosterde knoflook geeft een subtielere, iets zoetere smaak (waar je niet van gaat stinken). En we zijn evolutionair uitgerust om te genieten van vette zooi. Zeker als het je soms niet meevalt om aan genoeg caloriën te komen is dit geweldig spul dat barst van de mineralen (en een compleet eiwit is, als je dat bijhoudt). Anders is het een geweldig hapje voor speciale gelegenheden.
January 3rd, 2011
Ideaal voor onverwachte gasten, want alle ingrediënten gaan een eeuw mee. Ook zeer studentenbudgetvriendelijk! Maar dat heeft niemand door want het is gewoon lekker. De truc zit ‘m in de peper, als je nog heter wilt kun je een stukje chilipeper door de saus gooien. Of zo.
Bereidingstijd: 10 minuten + 15 minuten oven
Categorie: Hapjes – eenvoudig
Ingrediënten
6 plakjes niet-roomboter bladerdeeg, ontdooid
1 klein blikje tomatenpuree, aangemaakt met
½ blikje water
Italiaanse kruiden
peper (waarvan veel)
Basilicum naar smaak
