Vies, saai, moeilijk en duur

Vega te voet – dag 0

Ik ben op wandelvakantie en ik houd van Goede Voorbereiding*. Dus is het half negen ‘s avonds, maar mijn ontbijt, second breakfast, elevensies, lunch en snackjes voor tussendoor staan al klaar of zitten in mijn tas.

Het menu voor morgen (en overmorgen, en woensdag):

Ontbijt: havermout met genoeg zaden en pitten om zes generaties koolmezen op groot te brengen

Tweede ontbijt: Twee wraps met amandelpasta en rucola

Lunch: zonnatura kant-en-klaarzakje

Tussendoor: wortels, een appel, elitehaver en drie nakd-reepjes

Ik ben wel benieuwd hoe lang de rucola het houdt, eventueel zal ik halsoverkop een lichtverlepterucolafestijn aan moeten richten. Maar daar heb ik stiekem wel zin in. Al dat passen en meten geven me instantaan trek in wat eigenlijk niet mag.

* dat is de positieve formulering. Je zou ook kunnen zeggen: ik ben een gigantische neuroot. 

De soep van mijn moeder

Afgelopen week heb ik per ongeluk voor 50 man gekookt (we dachten niet dat er zoveel mensen zouden komen opdagen). De meerderheid had schijnbaar niet door dat het allemaal 100% plantjes was! Altijd leuk, en met veel dank aan Isa.

Ook veel dank aan mijn moeder, die niet alleen de neefjes en nichtjes bezig wist te houden maar ook twee enorme pannen soep te fabrieken. Dat was een grote hit bij het verzameld publiek (en het was dus ook binnen een kwartier op, en jammerdebammer voor iedereen die een tweede portie wilde).

“Wat is het recept?” vroeg een buurman.

“Nou,” zei m’n moeder, “euh, knolselderij… en van die dingen die je in de soep doet.”

Bij deze.

Tomatenroomsoep (donker-oranje)

Ik geef om onduidelijke redenen bijles Engels aan een jongedame uit groep 8. Die moest voorzetsels en “dingen in en rond de keuken” leren. Dus vroeg ik haar “How do you make soup?” en antwoordde zij “I take the soup out of the bag. I put the soup in the bowl. I put the bowl in the mi-cro-wave.”

Tsja. Haar ouders leven niet van een parttime lerarensalaris.

Soep maken wij natuurlijk zelf, lieve flatscreenkindertjes. Wel zijn we vet hip en hebben wij een staafmixer. Dat is in dit geval relevant (blender of keukenmachine mag ook).

Tomatenroomsoep
Voor- of lunchgerechtje, 2 grote kommen

800 ml gepelde tomaten op sap (2x gewoon of 1 groot blik)
1 kleine ui, 2 bosuitjes of 1/2 dunne prei, fijngehakt
1 teentje knoflook, fijngehakt
Zout, peper en kruiden (bv italiaanse kruiden/paprikapoeder/komijn)
60ml olijfolie (wat zo veel? ja zo veel!)
1 oude boterham, in stukjes gescheurd (niet-oud mag ook)

Verwarm een scheutje van de olie en bak de ui-achtige en knoflook glazig. Als je kruiden hebt die beter worden van bakken, voeg die dan ook toe. Doe de stukjes brood erbij en roer alles even om.

Leeg de blikjes tomaten in de pan. Spoel ze schoon met een beetje water en doe dat er ook bij. Voeg het zout en de peper toe. Plet de tomaten een beetje en laat alles 10 minuten pruttelen.

Nu wordt het leuk: staafmix alles tot een enigszins egale massa. Voeg de olijfolie toe en mix verder. De soep wordt ineens dikker, ondoorzichtig en lichter van kleur. Het is een emulsie: een mengsel van microscopisch kleine oliedruppeltjes in water. De kleine druppeltjes worden gemaakt door de staafmixer, en het brood zorgt voor de binding zodat het niet meteen weer in twee delen terugfloept.

I put the soup in the pot. I put the pot on the fire. I blen-der it in-to o-bli-vi-on. That’s how we make soup.

Warme lunch

Ik was aan het thuiswerken vandaag. Nou ja, ik was thuis. In ieder geval, mijn traditionele lunch van kliekjes in tupperwarebakjes stond niet op het menu, ik had geen zin in havermoutpap en was te lui om naar de winkel te gaan. Dus heb ik maar een brood gebakken.

Voor dit brood heb je havermout, meel, bakpoeder en agavenectar (of honing of, wat ik gebruikte, stroop) nodig. Het wordt van binnen een beetje cake-achtig en van buiten knapperig en ik heb geen idee of het lang goed blijft want het gaat niet lang overleven. Erg lekker met pindakaas!

Vega onderweg: Onigiri

Onigiri zijn gevulde rijstballen. Een soort draagbare sushi. Het is picknick- en reiseten bij uitstek, want als je het handig aanpakt heb je niet eens bestek nodig om het met schone handen te kunnen eten! Het is alleen wel gewoon rijst met een smaakje dus idealiter doe je er nog iets van groenten bij.

Onigiri kun je in vormpjes kneden omdat de rijst plakt. Er is een subtiel verschil tussen “gewone” rijst doorkoken tot het plakt, en Japanse/sushirijst gebruiken, namelijk dat het eerste ontzettend vies is en het tweede lekker. Het heeft wel iets meer liefde en tijd nodig dan gewone rijst.

Vervolgens is er nog een vulling nodig. Traditioneel is ume, geconserveerde pruimpjes (formaat flinke druif, voorkom onaangename verrassingen door de pit er even uit te halen) maar er is nog veel meer mogelijk, gebruik je fantasie. In de voorbeelden gebruikte ik noten-misopasta, waarvan het recept nog wel een keer komt.

Onigiri

lunch- of bijgerecht
1 persoon
Bereidingstijd: 1.5 uur passief, 15 min. actief

Ingrediënten

1 theekopje (160 ml) sushirijst
1.5 theekopje water
Vulling
Nori

Verder nodig
Pan
Kom
Zeef
Stevig kopje en vershoudfolie OF onigiri-vormpje

Was de rijst: doe de rijst in de kom, zet ruim onder water, hark er wat doorheen met een lepel of je handen. Giet voorzichtig af. Herhaal tot het water niet meer groezelig is. Laat de rijst dan even uitlekken in de zeef, doe het met het afgepaste water in de pan en laat een half uur tot een uur staan.

Bel je moeder, doe de afwas, schrijf een essay…

Zet de pan op een zacht vuurtje. Laat de rijst aan de kook komen en dan 15 minuten doorkoken. Hoe vaker je spiekt, hoe groter de kans dat het aanbrandt. Zet dan het vuur uit en laat de rijst nog tien minuutjes bijkomen van deze ervaring (het is anders toch te heet om vast te pakken).

Als je een onigiri-vormpje hebt, vul dan beide helften, maak een kuiltje in het midden, vulling er in, helften aandrukken, klaar. (De meeste toko’s met Japanse selectie hebben rijstvormpjes.)

Als je geen vormpje hebt kun je de balletjes ofwel in je handen kneden (bv indien je mijn moeder bent HOI MAM en zowel hand-oogcoördinatie als hittebestendige handen hebt) ofwel met de volgende truc:

Zet het kopje op een werkblad. Scheur een stuk vershoudfolie af en leg dat er overheen. Duw het in het midden naar beneden.

Doe ongeveer twee eetlepels (met berg, maar dat gaat vanzelf) in het kopje. Duw het tegen de randen. Het moet niet te dik zijn, maar er moeten ook geen gaten in vallen.

Twee theelepels vulling in het midden…

…en neem het pakketje in je hand. Kneed de randen een beetje naar binnen, over de vulling heen.

Knijp met je ene hand zachtjes de gaten uit de rijst, en draai met de ander het folie dicht zodat alles mooi wordt aangedrukt.

Je kunt ‘m rond laten of in een vorm kneden, driehoekjes zijn traditioneel. Klaar is je onigiri! (Dit is een beetje een kleintje trouwens, dat past beter in mijn lunchbakjes. Grotere zijn wat makkelijker “naadloos” te krijgen.)

Nu wil het geval dat plakrijst plakt, en wel op zo’n overtuigende manier dat als je het met je handen eet die ook gaan plakken. Ik heb zelf geen tafelmanieren dus ik zit er niet zo mee, maar er is een leuke en culinair uiterst verantwoorde methode om het te voorkomen:

Nori! Vouw een stukje nori om een zijde heen (of pak het helemaal in als je dol bent op nori, het is vreselijk gezond en zo) en je handen blijven schoon. Voor onderweg kun je de stukjes apart meenemen en er ter plekke om doen, dan worden ze niet slap.

Ik heb zelf niet altijd zin in nori omdat het zo naar vis smaakt en dan slaat mijn o-dit-eten-is-niet-goed-alarm aan. Een blaadje sla werkt ook.

Voeder een vega: Lunch

Toevallig had ik het er vandaag nog met een vriend over dat Nederlanders lunchen met brood, al dan niet van huis meegenomen. In andere landen vindt men dat buitengewoon vreemd. Maar vanwege die traditie is de lunch waarschijnlijk nog wel het makkelijkst als het om vegavoederen gaat: halfje bruin, pot jam, klaar. (In de aflevering “ontbijt” staat iets meer over broodbeleg.)

Wil je echter een stap verder, dan kan dat ook best makkelijk. Doe een paar pitabroodjes in de toaster, hummus er in (dat is kikkererwtenpasta, in bijna elke supermarkt in de koeling, bij de Turkse groenteboer, of maak het supermakkelijk zelf met het nog volgende recept), wat dungesneden groente (paprika, witlof, gebakken champignons…) en/of falafel (deze week in de aanbieding bij de appie) en je hebt echt een lekker broodje.

Er zijn ook mensen die lunchen met salades. Zelf doe ik dat nooit want daar heb ik te veel honger voor, maar het is natuurlijk wel makkelijk te veganiseren. Om aan eiwitten te komen kun je er (witte) bonen of noten (cashews, walnoten, pecans…) door doen. Gekookte pasta doet het ook goed als extra vulling en avocado’s zitten vol gezonde vetten en dus energie voor de rest van de middag. Vergeet de balsamico-azijn niet. Alles wordt beter met balsamico. (En mocht je van plan zijn het te gebruiken: vergeet de worcestershire sauce vooral wel. Zit vis in.)

Samen met de vorige aflevering heb je je vega nu al een halve dag doorgeloodst. Gefeliciteerd! Een hele prestatie. Het volgende stukje wordt een intermezzo over hoe je al je hokjesgeestlusten kunt botvieren op veganisme, oftewel, wat voor soorten en maten zijn er en hoe kom je er achter wat jouw veganist er voor eentje is? (Tipje van de sluier: vragen.)