Archive for the ‘Opsmuk’ Category
March 14th, 2015
Het is totaal onnodig om enige minder-dan-standaard kookactiviteit te ondernemen als je veganistisch wil eten. Toch blijkt in de praktijk het merendeel van de veganisten bovengemiddeld veel zelf te maken. Dat is natuurlijk makkelijk te verklaren: als je toch al vaak labels leest, voor de zoveelste keer garnalen of wei tegenkomt op plekken waar dat geheel niet nodig is, of een maximum aan variatie wilt zonder het maximum te betalen, dan ga je al snel zelf kweken of kokkerellen.
Zo ook hier ten huize, waar we in de categorie ‘zelfgepunnikt broodbeleg etc.’ recent het een en ander aan het repertoire hebben toegevoegd: twee ‘tapenades’ en meerdere soorten kiemgroenten.
Kiemgroenten bevatten per gram meer voedingsstoffen dan hun volwassen variant. Dat is dus pure winst. Verder zijn ze erg lekker in de sla en op de boterham (met hummus of pindakaas of zo). Helaas zijn ze nogal duur om in de winkel te kopen en blijven ze niet lang vers, dus moet je regelmatig naar de winkel. En de industriële kweekmethoden zijn niet zo heel duurzaam, omdat ze verwarming nodig hebben.
Ik wil eigenlijk maar 1x per week naar de winkel, als het enigszins kan, want ik heb wel wat beters te doen. En ons huis is toch al verwarmd (nou ja, soms). Oplossing: zelf kweken! Dat doen wij in een weckpot zonder deksel met een horgaasje erover gespannen. Zo kan je ze makkelijk twee keer per dag spoelen en zo groeien je kiempjes automagisch. Superleuk, ik kan het aanraden. Ik haal mijn zaden bij De Peuleschil – veel andere webwinkels hebben ze ook weer daar vandaan.
Waar die kiemen trouwens ook erg lekker mee zijn is met tapenade. Zoals elke veganist weet is tapenade een van die notoire niet te vertrouwen producten omdat er heel vaak ansjovis in zit (ansjovis, voor wie dat niet weet is een visje die behoorlijk naar kappertjes smaakt). Verder is tapenade bizar duur per potje, dus als je er eens iets meer van wilt (om het als pastasaus te gebruiken bijvoorbeeld) kun je het beter zelf maken.
Twee supermakkelijke recepten:
1/2 avocado, 1/2 bosje peterselie, 160 gram olijven (dat is ongeveer het uitlekgewicht van een klein potje), sap van 1/2 citroen en 3 eetlepels kappertjes
2 gegrilde paprika’s, 1 eetlepel rode wijnazijn (tenzij je paprika’s in een potje uit het zuur hebt, wat ik je aan zou raden want dat is makkelijk), 1 klein potje zongedroogde tomaat op olie of datzelfde niet-op-olie als je een olievrij persoon bent.
Elk van de recepten maak je door de ingrediënten in het maalbakje van je staafmixer kapot te pureren met zoveel water erbij dat je blij bent met de consistentie.
Je kunt het vervolgens in een baby weckpot doen zodat het er extra zelfgepunnikt uitziet. Maar dat hoeft niet.
March 8th, 2015
Mijn flexanist tolereert heel veel, maar niet mijn favoriete gerecht rijst-met-bonen-en-groenten-en-verder-niets. Dat noemt hij ‘te veganistisch’.
‘Te veganistisch’ betekent in zijn geval ‘te weinig pindasaus’.
Nu ben ik zelf ook groot fan van pindasaus, zeker sinds ik van mijn lieve vriendin Rachel (wereldberoemd door haar vegan blog http://piarachel.wordpress.com/) twee mini-pannetjes heb gekregen die elk precies voor twee personen pindasaus kunnen bevatten en ook nog roze zijn.
Maar als mensen je bezorgd aan beginnen te kijken bij de glasbak door de liederlijke hoeveelheden pindakaaspotten is het tijd voor een interventie. Ik ben dus bezig met het opbouwen van een repertoire Alternatieven Voor Pindasaus, en de eerste is puree van zoete aardappelen.
Supermakkelijk! Je hebt nodig, voor 2 personen:
- 2 grote zoete aardappelen (de oranje, niet de witte)
- sap van 1/2 citroen of 1 limoen
- als je ze nog in de koelkast hebt: 4 eetlepels witte bonen, anders laat maar
- 3 centimeter gember, geraspt
- 1 ui
- 2 teentjes knoflook
- zout en peper en zo
Nu zegt je intuitie vast: schil en snijd de aardappelen in kleine stukjes, kook ze een kwartiertje, bak ondertussen de ui met de knoflook en de gember tot de ui glazig is, en pureer alle ingredienten met zoveel kookvocht dat het de dikte heeft die jij wilt.
Je intuitie klopt.
November 17th, 2014
Het is november en dat betekent begin van de grote feesttijd hier in huize Epische Achternaam. We zijn stiekem al begonnen, van de vijf novemberverjaardagen hebben we er al vier gehad. Dan hebben we er in december nog vier en natuurlijk Sintekerst-en-Nieuw – enfin, het houdt je van de straat!
Nu is natuurlijk de vraag: wat voeder je je vega in feesttijd? Daar is een makkelijk en eensluidend antwoord op, namelijk dit: http://www.theppk.com/2008/08/just-chocolate-cake/
Die is lekker genoeg om 9 keer in 2 maanden te kunnen eten en dan ben je het nog niet zat. Ik heb het uitgeprobeerd zodat jullie het niet hoeven te doen.
Maar! Er is meer! Want het wordt koud. En waar koud wordt geschaatst en gewinterzeild en geglibberwandeld en als je daarvan terug bent moet er natuurlijk warme chocolademelk met slagroom en eventueel Beerenburg worden gedronken. (Beerenburg is veganistisch, al suggereert de naam iets anders.) Tot nu toe betekende dat voor mij warme chocolademelk zonder slagroom, ocharm, maar ook daar is een einde aan gekomen want de Alpro-slagroom heeft eindelijk Nederland bereikt. Mijn flexanist en ik hebben deze slagroom aan een uitgebreid onderzoek onderworpen (zodat u het niet hoeft te doen, etc.) en geloof ons, ze is goedgekeurd. En hoe.
Ook goed te verkopen aan je taillebewuste vriendenkring, want 1/3 minder vet dan koeienslagroom.
Mocht je nu terstond chocoladecake met slagroom gaan produceren: ik ben bereid als onafhankelijke tester te komen controleren of het gelukt is, mocht je je zorgen maken. Ook dat natuurlijk puur uit sociale betrokkenheid.
October 17th, 2011
Mensen zijn geëvolueerd (of in sommige gevallen gecreëerd) om eten dat vet romig lijkt lekker te vinden. Ik ben zoals u weet op het clichématige af doodnormaal en vind dat dus ook.
Maar waar scoor je romig in een wereld zonder kaas en slagroom? Met vet of met zetmeel.
Zetmeel
Risotto is uit zichzelf romig, ook als je er geen boter maar olijfolie in doet, en groentenbouillon.
Soep kun je pimpen met sojaroom maar dat vind ik persoonlijk smerig als het meer dan een scheutje wordt. Andere methodes: een vega-roux maak je met evenveel olie (zonnebloem, pinda of kokos, want olijfolie brandt iets te snel aan) als bloem/volkorenmeel. Goed door elkaar roeren, even zachtjes laten bakken, en dan bouillon of niet-van-een-beest-melk er bij.
Gaargekookte rijst of aardappels door de soep pureren werkt ook heel goed. Gekookte aardappels over hebben is een uitstekende smoes om soep te maken. Ik snij ze in blokjes en bak ze in de pan waar de soep in gaat komen, maar geen flauw idee of dat uitmaakt voor de smaak. Het maakt wel uit voor het kunnen snoepen van gebakken aardappeltjes.
Vet
Wist u ook al dat vet niet van de duivel is? Zo niet, dan bij deze: vet is niet van de duivel. Je moet er alleen niet te veel van eten (gaap).
Als je specifiek voor romigheid gaat zijn er een paar vette dingen waar ik graag naar grijp. Kokosmelk kent u al. Ten eerste transformeert die curries van groenten-met-lekker-smaakje naar volwaardige maaltijd waar net iets meer calorieën in zitten dan je nodig hebt voor de afwas. Ten tweede kun je het gebruiken bij taart en toetjes: als je het in de koelkast zet scheidt het in een waterig en een dik, wit, romig gedeelte. Dat laatste kun je opkloppen met wat suiker. Als het te dik is: verdunnen met heet water (of opgewarmde kokosmelk). Ik zou het geen slagroom noemen, maar het is wel lekker.
Avocados bevatten zo’n 30% vet (als receptenschrijvers bang zijn dat mensen daarvan in de stress schieten noemen ze het “olie”, dat is wel grappig). Guacemole is natuurlijk een bekend gerecht. Je kunt ook een avocado pureren met een lepel pesto (nog geen kaasvrije pesto gevonden? basilicum+zout werkt ook) en als spaghettisaus gebruiken (dat is voor 1 persoon. Eet het uit een kom en verwarm die voor door het afgietwater er even in te laten staan, dan kom je op lekker lauwwarm uit).
Tenslotte is er de categorie Noten En Peulvruchten Waarvan We Allemaal Vinden Dat Het Noten Zijn, specifiek cashews en pinda’s. Pindasaus maak je van pindakaas, kokosmelk, chilipeper en een scheutje sojasaus. (Sperziebonen en rijst erbij, nog een prettige avond.) En als je (rauwe, schijnbaar, zal het eens met geroosterde proberen) cashewnoten een nachtje laat weken, afgiet, en pureert met zout, een klein beetje citroensap en genoeg water of sojaroom om de juiste dikte te krijgen heb je nep-ricotta. Ik vond echte ricotta nooit lekker op zichzelf, en nep-ricotta ook niet. Maar samen met spinazie als tussenlaag in de lasagna is het absoluut heerlijk.
Veel succes met het kweken van een fijn isolerend laagje voor de winter! En weg met het vooroordeel dat alle veganisten wandelende skeletjes zijn ;)
July 9th, 2011
O help, veganisten eten geen zuivel. Dus ook geen crème brûlée, kaasplankjes, oeufs à la neige, omelet sibérienne, chocoladesoufflé, en meer van dat soort dingen die omnivoren allemaal dagelijks maken en naar binnen werken.
Wat nu? Geen nood! Hierbij twee desserts die misschien niet zo subtiel van compositie zijn als kant en klare vlaflip maar wel lekker. Het zijn er twee tegelijk omdat als je de tweede maakt je net zo goed meteen de eerste ook kan maken. En vice versa.
Gepocheerde perziken
Nagerecht, 4 personen
Bereidingstijd ±30 minuten
Ingrediënten
4 gewone of (liever) 8-12 wilde* rijpe perziken
500 ml zoete witte wijn
2 eetlepels agavesiroop (of honing voor de niet-puristen)
1 vanillestokje
Verwarm de wijn met de agave in een pannetje. Snijd het vanillestokje in de lengte open en pruts het merg los. Doe merg en buitenkant in het pannetje en breng het zachtjes aan de kook.
Zet ondertussen een grote pan water op (of gebruik een flinke waterkoker) en zet een bord, een beslagkom met echt koud water en een soeplepel of schuimspaan klaar. Kook de perziken dertig seconden, vis ze voorzichtig uit het hete water, dump ze in het koude water tot ze makkelijk aan te raken zijn en schuif de velletjes er af.
De ontvelde perziken mogen 10-15 minuten pocheren in de zacht kokende wijn, of totdat ze mooi zacht zijn als je er in prikt. Haal ze dan uit de pan, laat de siroop nog een kwartiertje of zo stevig inkoken, en serveer op een bord met een lepel sojayoghurt, een koekje of stukje cake, en daarover een beetje siroop. Dat kun je dan geheel Gordon Ramsey-achtig op elkaar balanceren en zo, jeweet. Muntblaadje erbij.
Sjiek!
Perzik-blauwe bes-vanille-wijn-sorbetijs
Nagerecht, twee personen
Bereidingstijd ±5 minuten (plus een nacht)
Ingrediënten
1/2 pakje blauwe bessen (diepvries, AH of natuurvoedingswinkel)
Pocheersiroop
Gisteren heb je voor een etentje met vrienden gepocheerde perziken gemaakt, vanavond hang je knus met alleen je veganist op de bank en heb je geen zin om moeite te doen maar wel om genoemde vega iets buitengewoon lekkers te voeren. Lepeltje voor lepeltje.
Nou dat kan!
Gister had je namelijk nogal wat siroop over (of niet maar dan waren je toetjes waarschijnlijk een kliederboel). En wel de inhoud van een ijsblokjesbakje. Doe de siroop in het bakje en vries in. Het wordt veel minder hard dan gewone ijsklontjes en dat is handig, want als je het dan in de blender of het kleine notenhakbakje van de mixer of desnoods onder de staafmixer gooit met een half pakje bevroren bosbessen erbij en dan stevig blendert of hakt of mixt krijg je dit:
hetwelke geen vet, suiker, soja, gemalen eenhoornhoef, noten, pinda’s of e-nummers bevat maar wel een heerlijk zoete complexe smaak heeft door de wijn en de vanille.
Het smaakt alsof er wel TIEN minuten werk in zit, op z’n minst. Veel plezier ermee.
*Wilde perziken zijn helemaal niet wild. Wel plat. Ik kende ze van vakanties bij mijn moeder en zag ze tot mijn vreugde nu ook bij de groenteboer in Nederland. Ze staan in dit gerecht erg sjiek, vooral als je hele kleintjes hebt en ze zo half op elkaar stapelt.
June 25th, 2011
Hummus, humus, houmous, hamus (spellingpuristen worden verzocht op te merken dat het hier om een transcribatie uit een ander alfabet gaat… dat meestal geen klinkers noteert. O en wist je dat het Arabisch drie soorten t’s heeft? De stemloze alveolaire plosief, de stemloze dentale fricatief, en faryngalisering? Persoonlijk vind ik “dentale fricatief” klinken als iets waar een veganist zich niet mee bezig dient te houden, dus laten we het hier maar bij laten) is een kikkererwtenpasta uit het Midden-Oosten.
Voor een hoop informatie over waarom kikkererwten superhelden zijn en wat de verschillen tussen kookmethoden zijn, zie dit heerlijk bizarre filmpje:
…ik haal ze hiervoor gewoon uit een potje.
Hummus is heerlijk als broodbeleg, dip voor rauwe groenten, compagnon van gebakken champignons, en zichzelf. Je kunt het mengen met olijven, koriander, dille, meegepureerde rode biet, chilipeper, komijn, of zo goed als elk kruid dat prominent in je hoofdgerecht zit of dat complementeert. Ton sur ton koken.
Hier dan twee recepten voor hummus: eentje die in vijf minuten klaar is, eentje die dat, euh, niet is.
Snelle hummus
400g kikkererwten (uitgelekt)
3 teentjes knoflook, fijngehakt
3 eetlepels tahini (sesampasta)
Sap van 1 citroen
Grote scheut goede olijfolie
Gooi alle ingrediënten behalve de olijfolie met een paar lepels water in een keukenmachine (of pak de staafmixer) en pureer lekker lang. Voeg eventueel nog wat water toe als het te dik is. Maak af door de olijfolie er stukje bij beetje doorheen te pureren.
Sommige tahini is gezouten, andere niet. Die van het merk Lima (bij de PLUS en de reformwinkel) is echt bremzout. Als je wat subtielere hummus wilt kun je beter een ander merk nemen.
Decadente superhummus
Deze is voor als je vrienden op bezoek krijgt die bijgevoederd moeten worden. Of iemand voor wie je heel graag veel moeite doet. Of gewoon voor jezelf. Ook erg geschikt voor mensen die van fröbelen houden of graag op de bank voor de tv zitten en niet zo onhandig zijn dat het een waterballet wordt.
400g kikkererwten, uitgelekt
1 bol knoflook
Sap van 1 citroen
3 eetlepels tahini
Goede olijfolie
Zonnebloemolie
Rooster de knoflook: pak de bol in aluminiumfolie en bak ‘m 45 minuten tot een uur op 180 graden. Dit kan prima als je al iets anders hartigs in de over hebt staan (het bevriest ook goed).
Pel de kikkererwten: doe de erwten (eigenlijk zijn het bonen trouwens) in een kom met water. Wrijf ze in je handen. (Beide handen apart werkt bij mij beter dan tussen m’n handen.) De velletjes komen los en gaan op het water drijven. Vis ze eruit en gooi weg. Doe de gepelde kikkererwten in een kom.
Pel de bol knoflook open en pulk/knijp de zachte teentjes er uit (dit gaat een stuk fijner als ze zijn afgekoeld). Doe ze met de tahini, het citroensap en 150 ml olijfolie bij de kikkererwten. Meng goed en pureer.
Vanaf dit punt blijf je pureren en olie toevoegen tot je tevreden bent met de dikte. Olijfolie kan nogal dominant zijn, dus als je de smaak te sterk vindt worden kun je overstappen op zonnebloemolie.
De geroosterde knoflook geeft een subtielere, iets zoetere smaak (waar je niet van gaat stinken). En we zijn evolutionair uitgerust om te genieten van vette zooi. Zeker als het je soms niet meevalt om aan genoeg caloriën te komen is dit geweldig spul dat barst van de mineralen (en een compleet eiwit is, als je dat bijhoudt). Anders is het een geweldig hapje voor speciale gelegenheden.
January 13th, 2011
De afgelopen paar dagen had ik er nogal last van dat ik leuke hippe avontuurlijke beste vrienden heb. Die zijn namelijk zo avontuurlijk dat ze in verre landen bezig zijn en dus niet beschikbaar om mij, mij, mij (hoe draait een sopraan een lampje in? ze houdt het lampje vast en de wereld draait om haar…) uit m’n hoekje te pulken, thee te voeren, over m’n bol te aaien en een flinke schop onder m’n kont te geven. En ik was een beetje in een in-een-hoekje-kruip-bui.
Wat ik vroegâh deed tijdens in-een-hoekje-kruip-buien was heel veel stevige macaroni met kaassaus eten. Dat vind ik nu niet meer zo’n aantrekkelijk idee (goh!). Daarom was ik op zoek naar alternatieven.
Iets is voor mij troosteten als je het in de eerste plaats kunt eten met je handen of een lepel. Het laatste heeft de voorkeur, want dan heb je nog een hand vrij om melodramatisch mee te doen. Maar dan wel steviger dan soep: dat is hoogstens een troost-tussendoortje en daarnaast ook iets te makkelijk om bij het melodramatisch doen per ongeluk door de kamer te slingeren.
Dan is de vraag of ik zin heb in zoet: tarly met gekookte/gestoomde wortel en prei, rijst met doperwten of sperziebonen en satésaus, bietjes met bietjes en bietjes en banaan, of warme appelmoes (weet je hoe je appelmoes maakt? door een kilo aan stukjes goudreinet een half uur op te zetten in een bodempje appelsap. Deksel op de pan en vuur niet te hoog, dat is alles. Soms snap ik niet waarom ik nog andere dingen eet dan appelmoes.) Tarly is overigens een enorme aanrader voor iedereen die pasta lekkerder vindt dan rijst.
Of anders zout: rijst met champignons en ketjap, gebakken aardappeltjes met ketchup, pasta met ketchup, zaagsel met ketchup, hm, zou appelmoes combineren met ketchup?, een broodje falafel, een gigantische boterham met pindakaas, of curry.
Vandaag was een curry-dag. Gelukkig had ik wortels en broccoli in huis, al kan het als je niet van de authenticiteitspolitie bent met echt elke groente (en ik ben niet van de authenticiteitspolitie: de curry ging met een schep boonspruitjes in een pitabroodje. Hippe mensen noemen dat fusion, hier heet het “wat is er bijna over de datum?”). Morgen zal ik het recept netjes opschrijven, maar de basis is “haal een pot veganistische currypasta bij de toko, volg je instinct”.
Gevolg: de keuken wordt een wereldje apart, vol warme geur en beloftes, en de rest van het universum mag even z’n mond houden. En als je er dan nog een halve rode peper doorgooit ben je aan het einde van de rit ook nog eens een stuk minder verkouden. Troost.
December 30th, 2010
Kool. Tsja. Ik vind bijna alles lekker (zolang er geen abrikoos bij betrokken is), maar groene kool, daar word ik niet wild van. Suf, lauw en smakeloos, in mijn herinnering. Maar het is in het seizoen (dus beterder voor het milieu en goedkoop) en natuurlijk verschrikkelijk goed voor je, het zal eens niet zo zijn. Dus dan maar lekker maken!
Overigens: mijn oma kookte heel smakelijk. Sorry oma! Als jouw oma toevallig geweldige kool kook(te), mag ik het recept?
Bereidingstijd: 20 minuten
Categorie: Groente – eenvoudig
voor 4 personen
Ingrediënten
2 eetlepels olie
1 kleine groene kool, gesneden
1 grote ui, gesnipperd
4 teentjes knoflook, in kleine stukjes
2 eetlepels ketjap
50 g walnoten
peper
Verhit de olie in een grote wok en bak de ui en de knoflook glazig. Roerbak de kool op middelhoog vuur in ongeveer 10 minuten gaar maar nog stevig. Doe de ketjap en flink wat peper erbij (zout hoeft niet vanwege de ketjap). Voeg bij het serveren de walnoten toe.
Ik dacht eigenlijk dat groene kool net zo lang zou duren als rode kool, maar het was twee keer zo snel klaar. Dus nog maar pompoensoep erbij gemaakt. Bovenaan zie je de beketjapte kool, linksonder zwarte rijst (als ik een raar graan tegenkom wil ik het altijd proberen, deze is lekker), en rechtsonder een theekopje pompoensoep. De slechte belichting is met groetjes van de iPhone.
December 29th, 2010
Dit hapje is ideaal als je nog een stukje gember overhebt, zoals ik na het kerstdiner. Voor mij smaakt gember naar lente. Het plan was een paar lepels over de rijst te doen, maar het was iets te lekker dus de pan ging meteen leeg. Oeps. Ook erg geschikt als je de keuken wilt laten ruiken alsof hier Echt Gekookt wordt.
Bereidingstijd: 15 minuten
Categorie: opsmuk – eenvoudig
Ingrediënten
1 flinke ui, gesnipperd
5 cm gember (mijn stukje was zo dik als een vinger), geschild en kleingesneden
2 eetlepels bruine suiker (moet ook met andere suiker kunnen)
Olie
Verwarm de olie in een koekenpannetje en bak de ui en gember tot de ui zacht is en het heerlijk ruikt. Voeg de suiker toe. Roer regelmatig tot het begint te carameliseren. Het wordt dan een zachte, bruine, enigszins plakkerige massa. Klaar! Haal bij ongelukjes iemand anders over om af te wassen.
Gecarameliseerde uien zijn sowieso lekker, het kan ook met knoflook in plaats van gember, of andere kruiden die goed bij de rest van de gerechten passen.