Vies, saai, moeilijk en duur

Vega te voet – dag 0

Ik ben op wandelvakantie en ik houd van Goede Voorbereiding*. Dus is het half negen ‘s avonds, maar mijn ontbijt, second breakfast, elevensies, lunch en snackjes voor tussendoor staan al klaar of zitten in mijn tas.

Het menu voor morgen (en overmorgen, en woensdag):

Ontbijt: havermout met genoeg zaden en pitten om zes generaties koolmezen op groot te brengen

Tweede ontbijt: Twee wraps met amandelpasta en rucola

Lunch: zonnatura kant-en-klaarzakje

Tussendoor: wortels, een appel, elitehaver en drie nakd-reepjes

Ik ben wel benieuwd hoe lang de rucola het houdt, eventueel zal ik halsoverkop een lichtverlepterucolafestijn aan moeten richten. Maar daar heb ik stiekem wel zin in. Al dat passen en meten geven me instantaan trek in wat eigenlijk niet mag.

* dat is de positieve formulering. Je zou ook kunnen zeggen: ik ben een gigantische neuroot. 

Ik ga op vakantie en ik neem mee

Dit zijn ongeveer 11000 kilocalorieën (plant linksboven niet meegerekend). Ik ga vier dagen wandelen (of korter, als ik het wel gezien heb), dat betekent dat ik óf extra boodschappen moet doen óf elke dag frietjes moet eten. Want koffie met appeltaart onderweg zit er natuurlijk niet in. En ik heb 3500 tot 4000 kcal per dag nodig: 2000 om te bestaan en 1500 tot 2000 voor het wandelen.

Alles op deze foto is te krijgen bij een gewone supermarkt, behalve de amandelpasta en de fruitkeks in hun kekke roze foliejasje. Dat heb ik expres gedaan want ik wilde weten of het kon. Ik had nog veel meer mee kunnen nemen, want ik ontdekte dat de appie om de hoek Clif bars heeft(!). Maar toen had ik de nakd-repen al in m’n mandje en vond ik het wel prima zo.

Ik word een beetje verdrietig van de hoeveelheid plastic. Maar het is ook wel lekker makkelijk.

Vega op de fiets: meer lol met minder pan

Ik ging op vakantie en nam mee…

1 flexanist
2 borden
1 pannetje

(en drie fietsbroeken, een tent, een fiets en een kaart en zo.)

Onderweg aten wij

1. Volkoren macaroni met linzen-groenten-tomatensaus (en sojabrokjes)
2. Bulghur met aardappels en gegrilde groenten (en sojabrokjes)
3. Heel veel heerlijke stevige Duitse boterhammen met Nederlandse pindakaas en komkommer (en geen sojabrokjes)
4. Zoete aardappels en snijbonen met bulghur en abrikozen in kokosmelk-kerriesaus (o en met sojabrokjes)
5. Macaroni met tomatensaus en gemengde blikgroenten (en sojabrokjes)
6. Rijst met ‘Mexicaanse’ groenten, kidneybonen en tortillachips (en sojabrokjes)
7. Falafel bij een falafelzaakje (zonder sojabrokjes)
8. abjecte hoeveelheden havermout met rozijnen en pittenmix
9. 2 kilo aan vijgen, dadels en abrikozen
10. Bruine en ‘fruit’-keks van de Bever
11. Chips

Sojabrokjes, of TVP, kun je krijgen bij de toko, natuurvoedingswinkel, en de groenteboer bij ons om de hoek (die heeft ze ook in kipfiletvorm). Met een zakje van 200 gram deden wij samen een hele week en dat is precies waarom we het meehadden: de lichtste en makkelijkste weg naar eiwit on the road. Het smaakt van zichzelf naar niks, maar ik had goede bouillonblokjes en van tevoren gemixte potjes kruiden mee, dus dat was geen probleem.

De laatste dagen hebben we grote einden gefietst en hadden we daarna minder tijd en energie om boodschappen te doen en te koken. Toen hebben we twee keer groenten uit blik gegeten. Dat vind ik niet lekker en of het qua voedingswaarde heel veel toevoegt weet ik ook niet, maar het was wel prettig om in tien minuten eten op tafel te hebben. De volgende keer moeten we maar gewoon wat meer tijd incalculeren voor de fourage.

Overigens waren die gegrilde groenten uit de zowel in Nederland als Duitsland goed gesorteerde diepvries van de Lidl, dus zoveel werk hebben we de andere dagen ook niet aan het koken gehad. En de spaghettisaus van de eerste dag was een blikje tomatenpuree en een blikje linzensoep met groenten van de Duitse biowinkel (met meegebrachte kruiden en knoflook).

Door zo een beetje slim dingen bij elkaar te gooien kun je heel makkelijk goed koken, maar dan moet je wel in een redelijk stedelijk gebied aan het fietsen zijn (en de biowinkels bestormen zodra je ze tegenkomt). Na 5 uur tegen een berg op fietsen had ik in elk geval niet zo’n zin meer om nog twee dorpen verder boodschappen te gaan doen.

Echt een aanrader vind ik het meenemen van dadels, abrikozen en vijgen als tussendoortje voor tijdens het fietsen. We hadden elke dag een zak vol in de stuurtas en het heeft menigmaal ons humeur en het tempo gered.

Mijn favoriete eetdagen waren de eerste keer macaroni, de zoete aardappels/snijbonen in kerriesaus en de aardappels en gegrilde groenten met bulghur. Niet geheel toevallig de maaltijden met de beste ingrediënten, denk ik.

Mijn uiteindelijke conclusie: veganistisch eten op fietsvakantie is niet vies, niet saai, niet moeilijk en niet duur.

On ze road again

Jawel. Daar gaan we dan. Ik ga met mijn moeder een Stedentrip maken. En niet van een weekend, nee, vier. dagen. En vier nachten. Ergens anders heen! Zonder keuken! Op loopafstand van het hotel zijn maar vier veganistische restaurants! Hoe gaat dat ooit goedkomen!

(En mijn arme flexanist moet het vier dagen zonder mij stellen, dat ook nog. Dus ik heb voor ongeveer drie maanden aan erwtensoeppakketten en stamppotingrediënten voor hem ingeslagen en voor een week vooruit gekookt. Daarnaast schijnt hij het in het pre-Anna-tijdperk ook gered te hebben, zij het natuurlijk met grote moeite… zou het lukken?)

Enfin, ik ga naar Parijs en ik neem mee:

• 2 bakjes met havermout, noten en zaden, en elk een inzetbakje met gemengd fruit
• een zak muesli
• 6 pakjes appelsap (voor het aanmaken van de muesli)
• zak vijgen
• zak abrikozen
• zak appels
• 1 reep (200g) chocola
• 4 bakjes quinoa-noten-groente-salade van de Appie (gruwelijk lekker en deze week in de bonus trouwens)
• 1 bakje hummus
• mijn spork
• mijn dopper
• mijn mini-koeltasje
• mijn slaapzak (want langer dan de deken, jeweet)
• een 1/3 cup want het zou toch niet dat die havermout niet precies de goede verhoudingen heeft er zijn grenzen ik ben een beschaafd mens
• schone onderbroek?

Vega onderweg: op vakantie

De ultieme onderwegheid is natuurlijk op reis naar verre oorden. Nou ja, Engeland. Nou ja, Londen en Ely.

Wat blijkt? Nul-komma-nop-probleem (woei!). Britten hebben veel minder dan Nederlanders de neiging om overal melk/weipoeder in te stoppen, dus bijna al het brood is “goed”. En een pizza zonder pesto en kaas is geen probleem bij de Pizza Express (klinkt vreselijk he? Zelden zulke lekkere pizza’s gegeten, en ik ben naar Italie geweest).

Wat foto’s:

Vega-“snackbar” Otarian. Dit is hoe na de revolutie alle fastfood gaat zijn ;) en het vooruitzicht is, oh mensen, goed, heel goed.

First Out voor een curry. Ik dacht, het is Engeland, kom maar op! Maar dat viel een beetje tegen. Kreeg wel heel lief een extra salade omdat het brood niet veganistisch was.

De Hummus Bro’s waren helaas dicht toen ik er bij toeval langs liep, maar dit bord kon ik natuurlijk niet negeren!

Een echte aanrader is ook SAF. Ik heb bij twee locaties gegeten en MAN wat was dat lekker. Tiramisu! Aah!

In Ely had ik een druk programma met niet heel veel tijd om te fourageren. We hebben twee keer pizza gegeten (omdat de eerste keer, op de bonnefooi, zo enorm goed beviel) en een keer curry – dit keer bij een “echte” Pakistani en dat proef je dan ook, heerlijk. Tussendoor een HOOP groenten en pita met hummus, rauwe fruitrepen en muesli met sojachocomel uit een klein pakje (want geen koelkast).

Al met al is mijn eerste keer de hort op als volledige veganist uitstekend bevallen. Misschien toch maar naar universiteiten in Londen gaan kijken…

Vega onderweg: Onigiri

Onigiri zijn gevulde rijstballen. Een soort draagbare sushi. Het is picknick- en reiseten bij uitstek, want als je het handig aanpakt heb je niet eens bestek nodig om het met schone handen te kunnen eten! Het is alleen wel gewoon rijst met een smaakje dus idealiter doe je er nog iets van groenten bij.

Onigiri kun je in vormpjes kneden omdat de rijst plakt. Er is een subtiel verschil tussen “gewone” rijst doorkoken tot het plakt, en Japanse/sushirijst gebruiken, namelijk dat het eerste ontzettend vies is en het tweede lekker. Het heeft wel iets meer liefde en tijd nodig dan gewone rijst.

Vervolgens is er nog een vulling nodig. Traditioneel is ume, geconserveerde pruimpjes (formaat flinke druif, voorkom onaangename verrassingen door de pit er even uit te halen) maar er is nog veel meer mogelijk, gebruik je fantasie. In de voorbeelden gebruikte ik noten-misopasta, waarvan het recept nog wel een keer komt.

Onigiri

lunch- of bijgerecht
1 persoon
Bereidingstijd: 1.5 uur passief, 15 min. actief

Ingrediënten

1 theekopje (160 ml) sushirijst
1.5 theekopje water
Vulling
Nori

Verder nodig
Pan
Kom
Zeef
Stevig kopje en vershoudfolie OF onigiri-vormpje

Was de rijst: doe de rijst in de kom, zet ruim onder water, hark er wat doorheen met een lepel of je handen. Giet voorzichtig af. Herhaal tot het water niet meer groezelig is. Laat de rijst dan even uitlekken in de zeef, doe het met het afgepaste water in de pan en laat een half uur tot een uur staan.

Bel je moeder, doe de afwas, schrijf een essay…

Zet de pan op een zacht vuurtje. Laat de rijst aan de kook komen en dan 15 minuten doorkoken. Hoe vaker je spiekt, hoe groter de kans dat het aanbrandt. Zet dan het vuur uit en laat de rijst nog tien minuutjes bijkomen van deze ervaring (het is anders toch te heet om vast te pakken).

Als je een onigiri-vormpje hebt, vul dan beide helften, maak een kuiltje in het midden, vulling er in, helften aandrukken, klaar. (De meeste toko’s met Japanse selectie hebben rijstvormpjes.)

Als je geen vormpje hebt kun je de balletjes ofwel in je handen kneden (bv indien je mijn moeder bent HOI MAM en zowel hand-oogcoördinatie als hittebestendige handen hebt) ofwel met de volgende truc:

Zet het kopje op een werkblad. Scheur een stuk vershoudfolie af en leg dat er overheen. Duw het in het midden naar beneden.

Doe ongeveer twee eetlepels (met berg, maar dat gaat vanzelf) in het kopje. Duw het tegen de randen. Het moet niet te dik zijn, maar er moeten ook geen gaten in vallen.

Twee theelepels vulling in het midden…

…en neem het pakketje in je hand. Kneed de randen een beetje naar binnen, over de vulling heen.

Knijp met je ene hand zachtjes de gaten uit de rijst, en draai met de ander het folie dicht zodat alles mooi wordt aangedrukt.

Je kunt ‘m rond laten of in een vorm kneden, driehoekjes zijn traditioneel. Klaar is je onigiri! (Dit is een beetje een kleintje trouwens, dat past beter in mijn lunchbakjes. Grotere zijn wat makkelijker “naadloos” te krijgen.)

Nu wil het geval dat plakrijst plakt, en wel op zo’n overtuigende manier dat als je het met je handen eet die ook gaan plakken. Ik heb zelf geen tafelmanieren dus ik zit er niet zo mee, maar er is een leuke en culinair uiterst verantwoorde methode om het te voorkomen:

Nori! Vouw een stukje nori om een zijde heen (of pak het helemaal in als je dol bent op nori, het is vreselijk gezond en zo) en je handen blijven schoon. Voor onderweg kun je de stukjes apart meenemen en er ter plekke om doen, dan worden ze niet slap.

Ik heb zelf niet altijd zin in nori omdat het zo naar vis smaakt en dan slaat mijn o-dit-eten-is-niet-goed-alarm aan. Een blaadje sla werkt ook.

Vega onderweg: Noodles

Het is niet extreem culinair maar wel erg handig omdat alle ingrediënten lang houdbaar zijn. Ik heb dit altijd ergens in een hoekje staan om snel even mee te pakken als “normaal” koken niet haalbaar blijkt.

Voorbereiding

Ingrediënten:

1 pakje instant noodles (le goedkoop bij de toko), smaak maakt niet uit
1 appel (of peer)
3 eetlepels gedroogde geraspte kokos
Handje rozijnen
Zout, peper, kaneel
3 eetlepels pompoenpitten (natuurwinkel), sesamzaad, maanzaad, of gehakte noten of zo

Materiaal
2 afsluitbare bakjes, eentje ongeveer 400 ml, de andere daar in passend
Schilmesje
Vork (+ lepel als je wilt)
Op locatie: waterkoker, of plek waar ze thee verkopen

Doe in het grote bakje de rozijnen en flink veel zout. De rest, minus de appel en de noodles, gaan in het kleine bakje. Stop het kleine bakje in het grote bakje en het grote bakje in je tas (met de noodles, de appel, het schilmesje en bestek).

Bereiding

Zet water op in de waterkoker, of vraag bij de kiosk/Starbucks/Hema om een grote beker heet water en bereid je voor op raar aangekeken worden. Maak het pakje noodles open. Gooi de smaakmix en olie (VIES) weg. Breek de noodles in stukjes in het grote bakje en giet het hete water er op. Laat wellen. Snijd ondertussen de appel in partjes en vervolgens kleine stukjes. Giet het water af tot het tot halverwege de noodles staat (de kokos neemt veel water op) en roer de inhoud van het kleine bakje + de appel er doorheen.

Als je toevallig bij vrienden bent die alleen omni-eten hadden kun je het nu in een Waarlijk Echte Aardewerken Kom doen. Ik at dit een keer bij een vriend die extreem mooi vierkant servies heeft, daarin zag het er gelijk uit alsof het een of ander fusion-recept uit de Elle Eten is. (Ik had een foto moeten maken.) En dan niet zeuren dat het alles bij elkaar iets van 68 cent kost. Dat mooie komt trouwens voor een groot deel door de pompoenpitten, die zijn groen dus dat staat leuk.

Vega onderweg: inleiding

Ik houd nogal van spontane acties. Mijn lichaam houdt nogal van regelmatig gevoederd worden. Die twee dingen gaan niet altijd even goed samen, en dit is nou één van de verrassend weinige punten waar veganist zijn echt verrekte onhandig is.

Vorig jaar studeerde ik in twee verschillende provincies en woonde en werkte in een derde, met als meest nuttige gevolg dat ik van elk traject treinreis in de driehoek Den Haag-Amsterdam-Utrecht weet welk formaat kant-en-klaar-salade je in die tijd een beetje rustig op kunt eten.

Nu wil het geval dat veganisten volgens het gerucht alleen maar sla eten, maar er ondertussen geen enkele maaltijdsalade in de supermarkt veganistisch is. Je bent daardoor al snel veroordeeld tot (droog) brood met een banaan en/of een zakje sla zonder dressing. SAAI.

Vandaar: vega onderweg. Recepten voor de minder honkvaste vega. Het vereist een beetje planning, maar heeft weer als voordeel dat je altijd weet wat je in je mond stopt. En voorbereid bent op calamiteiten. De volgende keer dat je na een concert van de Toppers om 2 uur ‘s nachts vaststaat op Leiden Centraal heb JIJ lekker een gezonde maaltijd, ha!